Η, η (ήτα) – H, h, (ita)

ΗΤΑ

Το έβδομο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου.


Αρχικά ήταν απλό λαρυγγόφθογγο δασύ πνεύμα.


Στη σημιτική γραφόταν Θ, προφερόταν χεθ ή χετ και σήμαινε φράχτης.

Στις αρχαιότερες [GLi]επιγραφές της Θήρας, της Μήλου και της Εύβοιας συνοδεύει τα ψιλά κ, π, τ για την απόδοση των χ, φ, θ. Αργότερα, όταν το η απέδιδε το μακρό ε (= η), ο δασύς φθόγγος Η μπροστά από τα φωνήεντα διασπάστηκε και το αριστερό μέρος L σήμαινε το δασύ πνεύμα, ενώ το δεξί το ψιλό. Από τα σημεία αυτά προέκυψαν τα πνεύματα ψιλή και δασεία.

Στη λατινική γλώσσα το η μεταγράφεται από ελληνικές λέξεις σε e.

Στα τέλη του 2ου ή τις αρχές του 3ου αι. άρχισε να προφέρεται ως μακρό, για να επικρατήσει κανονικά πια η προφορά του όπως του ι.

Στη μετάπτωση το η γίνεται ω: ρήγνυμιρωγμή.
Το η συναντιέται συχνά ως συνθετικό φωνήεν στην αρχαία σύνθεση, γατί τα πρωτόκλιτα, ως πρώτα συνθετικά τελειώνουν σε η: αστραπή-βόλος. Αναλογικά προκύπτει το θανατη-φόρος.
Στις άλλες λατινογενείς γλώσσες έπαψε να έχει φωνητική ισχύ, είναι δηλωτικό δασύτητας και χρησιμεύει για την αλλοίωση της κανονικής προφοράς μερικών συμφώνων μπροστά από φωνήεν.

Το Η χρησίμευε στους αρχαίους για τη δήλωση του αριθμού εκατό.
Ως αριθμητικό, τονούμενο (η΄), δήλωνε τον αριθμό οχτώ, ενώ με τον τόνο κάτω αριστερά (,η) το οχτώ χιλιάδες.
Στη διαίρεση αρχαίων βιβλίων,[GLi] σημαίνει το έβδομο βιβλίο.
Ως αριθμητικό σημείο κατά το μεσαίωνα στη Δύση σήμαινε το 200 και με γραμμή επάνω () 200.000.

George Li

Σχετικά με Γεώργιος Λυμπερόπουλος

Είμαι Ηλεκτρονικός όπου τα τελευταία μου τωρινά χρόνια έμαθα να χειρίζομαι τους Ηλεκτρονικούς υπολογιστές, από την κατασκευή αλλά και από τον προγραμματισμό τους θα έλεγα πολύ καλά. Ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστοσελίδα μου!

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Γεώργιος Λυμπερόπουλος →

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *