(ΖΩΟ)
Στην Ελλάδα άρχισε να εξαφανίζετε, γι` αυτό απαγορεύεται το κυνήγι του.
Είναι ζώο μηρυκαστικό.
Τρώγει χόρτο και βλαστούς, ζώντας[GLi] κατά κοπάδια.
Το ύψος του, προπάντων στην Ευρώπη και στην Ασία, φθάνει το 1,50μ., το μάκρος του τα 2μ. με 2.30μ. και το βάρος του ίσως και τα 120 κιλά.
Έχει χρώμα καστανόφαιο, κολυμπά πολύ καλά.
Τα πόδια του είναι λεπτά και το βοηθούν να τρέχει πολύ γρήγορα. Το τρέξιμο είναι το μοναδικό του όπλο, που το προφυλάσσει από πολλούς του εχθρούς (ανθρώπους, λύκους κι άλλα μεγάλα αρπακτικά).
Το ελαφρό πήδημά του φθάνει τα 8 μέτρα.
Έχει αίσθηση πολύ δυνατή.
Τα μάτια του είναι ωραία ευγενικά και αγαθότατα.
Το αρσενικό ελάφι διακρίνεται από τα μεγάλα διακλαδισμένα του κέρατα.
Το θηλυκό γεννάει 1 – 2 μικρά μία φορά το χρόνο, που τα θηλάζει.
Βατεύεται τον Οκτώβριο – Νοέμβριο όπου κυοφορεί [GLi]40 εβδομάδες, γεννά ένα, σπάνια δύο ελαφάκια, τα οποία ακολουθούν αμέσως την μητέρα τους.
Τα κέρατά του διατηρούνται 20 – 22 χρόνια, όπου και από εκεί καταλαβαίνεις την ηλικία του.
Ελάφια συναντούμε σήμερα στον Όλυμπο, στη Χαλκιδική, στην Εύβοια και σε μερικά άλλα μεγάλα δάση.
Το ελάφι είναι το αγαπημένο άγριο ζώο του Ελληνικού λαού. Στο Δημοτικό τραγούδι «Λαφίνα» περιγράφεται ο πόνος της μάνας αυτής, που έχασε το ελαφάκι της και θρηνεί. Ο πόνος της συμβολίζει την Ελλάδα, που ήταν σκλάβα και τα παιδιά της αφανίζονταν από τους Τούρκους.
