(ΙΧΘΕΙΣ)
Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ότι έχουν τα δύο μάτια, το στόμα και το χρωματισμό στη δεξιά πλευρά του σώματός τους.
Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές και το κεφάλι δεν προεξέχει.
Το ραχιαίο πτερύγιο, προς [GLi]5 τα εμπρός, ξεπερνά τα μάτια. Στις θάλασσές μας και στη Μεσόγειο υπάρχουν αρκετά είδη γλωσσών.
Τα κυριότερα είναι δύο :
α) Η μαυρόγλωσσα, που γνωρίζεται από το καστανόμαυρο χρώμα της (στη μια πλευρά) και μια κηλίδα σκούρα στην άκρη του δεξιού στηθαίου πτερυγίου. Φτάνει τα 45 εκ. σε μάκρος.
β) Η γλώσσα η κοινή που είναι πιο ανοιχτόχρωμη από την προηγούμενη, προς το σταχτί. Έχει την κηλίδα στη μέση του δεξιού πτερυγίου.
Το χρώμα του σώματός της είναι προσαρμοσμένο σ’ αυτό του βυθού. Φτάνει τα 40 εκ. σε μάκρος.
Για να προστατευτεί από τους εχθρούς της κατά τη διάρκεια της ημέρας μένει βυθισμένη στην άμμο και σκεπάζεται από αυτήν.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι δε γεννά πολλά αβγά (μισό εκατομμύριο περίπου) σε σχέση με τα άλλα ψάρια.
Οι νεοεκκολαπτόμενες γλώσσες έχουν αμφίπλευρη συμμετρία και κολυμπούν σε όρθια (κατακόρυφη) στάση. Αργότερα το σώμα τους γυρίζει με την αριστερή πλευρά προς [GLi] τα κάτω, το αριστερό μάτι μεταναστεύει προς τα επάνω και παίρνουν την τελική τους μορφή.
Υπάρχουν και μερικά ακόμα είδη γλώσσας στη Μεσόγειο, που ψαρεύονται αραιά, καθώς και άλλα του ωκεανού που βρίσκονται στην αγορά κατεψυγμένα.
