Στο σύνολό τους αποτελούν μια από τις πιο ομοιογενείς και εξειδικευμένες ομάδες πουλιών.
Τα μεγαλύτερα είδη, όπως το κολιμπρί γίγαντας, φτάνουν τα 20 εκ., ενώ τα μικρότερα, όπως ο μελισσοφάγος, έχουν μήκος 6 εκ.
Τα κολιμπρί χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη ανάπτυξη της τρόπιδας του στέρνου και από κοντές πτέρυγες. Οι δύο αυτές[GLi]προσαρμογές κάνουν δυνατή την πολύ γρήγορη κίνηση στα φτερά τους, με αποτέλεσμα το πέταγμά τους να είναι ανάλαφρο σαν το πέταγμα της μύγας γι’ αυτό λέγονται και πουλιά μύγες. Είναι τα μόνα πουλιά που μπορούν να πετάξουν προς τα πίσω ή να μείνουν μετέωρα στο ίδιο σημείο στον αέρα καθώς απομυζούν με το ράμφος τους το νέκταρ από τα άνθη.
Τα κολιμπρί θεωρούνται πολύτιμα είδη στη φύση γιατί συμβάλλουν στην επικονίαση των φυτών της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Τα πόδια τους είναι κοντά.
Έχουν από τέσσερα δάχτυλα εφοδιασμένα με γαμψά νύχια.
Τα τρία δάχτυλα είναι γυρισμένα προς τα εμπρός και ένα προς τα πίσω, πράγμα που εξασφαλίζει γερό πιάσιμο στα κλαδιά. Δεν μπορούν να βαδίσουν.
Το ράμφος τους είναι, σε σύγκριση με το σώμα τους, πολύ μικρό, ευθύγραμμο ή ελαφρά καμπυλωτό. Εκείνο όμως που κάνει τα κολιμπρί πραγματικά κομψοτεχνήματα είναι ο[GLi]χρωματισμός τους, που ξεπερνά κάθε φαντασία. Χρώματα και ιριδισμοί δίνουν ποικιλία τόνων μοναδική στον κόσμο των πουλιών που οφείλεται στην πρισματική κατασκευή που έχουν τα γένια των φτερών τους, η οποία προκαλεί την ανάλυση του φωτός.
Τα κολιμπρί τρέφονται με φυτά, μικρά αρθρόποδα και νέκταρ λουλουδιών.
Είναι πολύ ζωηρά και ευκίνητα πουλιά.
Όλη τη μέρα αναζητούν τροφή, επειδή ο γρήγορος ρυθμός που έχει το πέταγμά τους (μέχρι 200 χτυπήματα το δευτερόλεπτο) απαιτεί μεγάλα ποσά ενέργειας.
Τη νύχτα μένουν ακίνητα.
Τα θηλυκά έχουν λιγότερο εντυπωσιακά χρώματα από τα αρσενικά.
Το θηλυκό γεννά συνήθως δύο αβγά που όταν τα επωάζει, τρέφεται από το αρσενικό.
