(ΥΓΕΙΑΣ)
Τι πρέπει να κάνουμε για να μη παίρνουμε κιλά να αδυνατίζουμε πίνοντας διουρητικά;
Το σώμα μας, και επομένως το βάρος μας, αποτελείται από κόκαλα, μυικό ιστό (σάρκα), [GLi]λιπαρό ιστό (πάχος) και νερό. Στα ανήλικα άτομα, ο ιστός των οστών και ο μυικός ιστός μένουν σχετικά αμετάβλητοι. Τα λίπη όμως παρουσιάζουν μεταβολές με την ηλικία.
Όσο για το νερό, αποτελεί φυσιολογικά τα δύο τρίτα του συνολικού μας βάρους.
Είναι ένα “αλατισμένο” νερό, με σταθερή περιεκτικότητα σε νάτριο 9% (τα εκατό).
Σε όλη την διάρκεια της ημέρας, οι νεφροί “φιλτράρουν” γύρω στα 90 κιλά νερό, καταστρέφοντας τις άχρηστες ουσίες που περιέχει και απορροφώντας τις χρήσιμες (νερό, γλυκόζη, χλωριούχο νάτριο κ.λ.π.). Νερό αποβάλλεται επίσης με την εκπνοή και την εφίδρωση (2 κιλά περίπου το εικοσιτετράωρο). Η ποσότητα αυτή πρέπει να αναπληρώνεται με ότι πίνουμε. Αν η αναπλήρωση δεν είναι τέλεια, ελαττώνεται η παραγωγή ούρων.
Η λειτουργία αυτή είναι δυνατό να διαταραχτεί από διάφορες ασθένειες: υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, κίρρωση, νεφρικές παθήσεις κ.λ.π. Στις περιπτώσεις αυτές, η κατακράτηση του νερού και των αλάτων παύει να είναι φυσιολογική.
Μπορεί κανείς να καταφύγει στα διουρητικά.
Τα διουρητικά διακρίνονται σε πολλές κατηγορίες, ανάλογα με την επίδρασή τους στο μηχανισμό της διουρήσεως, ή, με την χημική τους σύσταση.
Το κοινό χαρακτηριστικό των διουρητικών φαρμάκων είναι ότι εξασφαλίζουν την αποβολή μίας μεγαλύτερης, ή, μικρότερης ποσότητας νερού και αλάτων. Στις παρενέργειές τους διαφέρουν σημαντικά.
Πολλές απ` αυτές είναι βλαβερές. Η αποφυγή, ή, η εξουδετέρωσή τους είναι ζήτημα σωστής εκλογής[GLi] και δοσολογίας των διουρητικών. Όλα αυτά βέβαια, κάτω από αυστηρή ιατρική παρακολούθηση, επειδή η χρήση των διουρητικών παρουσιάζει επιπλοκές και ειδικότερα ανωμαλίες στη φυσιολογική αναλογία διαφόρων χημικών ουσιών, όπως το κάλιο, το νάτριο και το χλώριο, δηλαδή ανεπάρκεια της λειτουργίας των νεφρών.
Όσο πιο δραστικό είναι ένα φάρμακο, τόσο πιο σοβαρές είναι οι παρενέργειές του. δεν πρέπει λοιπόν να διακινδυνεύει κανείς τη χρησιμοποίηση του, παρά μόνο αν ο γιατρός κρίνει ότι είναι μεγάλη ανάγκη.
Πολλοί παχύσαρκοι πιστεύουν, ότι το υπερβολικό τους βάρος οφείλεται σε κατακράτηση νερού, που δεν μπορεί να αποβάλει ο οργανισμός τους από “ιδιοσυστασιακή” (ιδιοσυγκρασιακή) ανωμαλία.
Καταφεύγουν, λοιπόν, σε διουρητικά, με αποτέλεσμα σοβαρά κλινικά συμπτώματα.
Όπως έχουν αποδείξει όλες οι επιστημονικές έρευνες σχετικά με την καταπολέμηση του νερού, που συνοδεύει την αύξηση του βάρους είναι πολύ περιορισμένοι. Το υπερβολικό βάρος οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στα λίπη. Το πλεόνασμα νερού δεν χρησιμεύει, παρά μόνο για τον εμπλουτισμό των λιπών.
Η αλήθεια είναι ότι σε σύγκριση με ένα άτομο κανονικού βάρους, το σώμα ενός παχύσαρκου περιέχει λιγότερο νερό και αλάτι. Αποτελεί λοιπόν σοβαρό σφάλμα να μεγαλώνει κανείς ακόμα περισσότερο αυτή την έλλειψη ισορροπίας με τη χρήση διουρητικών.
Μία σωστή δίαιτα με περιορισμένη περιεκτικότητα σε θερμίδες είναι εκείνο που θα απαλλάξει το σώμα από το μικρό πλεόνασμα νερού, καθώς και από λίπος που αναλογεί σ` αυτό.
Αν τώρα, πολλοί παχύσαρκοι παραπονούνται ότι έχουν μικρή ποσότητα ούρων, δεν φταίει σ` αυτό η κατακράτηση νερού, όπως νομίζουν, αλλά ο ανεπαρκείς ανεφοδιασμός του οργανισμού τους σε νερό , το ότι, δηλαδή, δεν πίνουν αρκετά υγρά. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που πιστεύουν, ακόμα και σήμερα, ότι το νερό . . . “παχαίνει”.
Έχουν όμως μεγάλο λάθος.
Αντίθετα, οι παχύσαρκοι κάνουν κακό στον εαυτό τους αποφεύγοντας τα υγρά.
Πίνετε κάθε μέρα ένα ως ενάμισι λίτρο νερό.
Το επιβάλει, εκτός από άλλους λόγους, η δίαιτα αδυνατίσματος που, επειδή είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, απαιτεί άφθονα υγρά.
Όσο για τα διουρητικά ποτά, προτιμάτε όσα είναι ακίνδυνα : το ελαφρό τσάι και το ζουμί από πράσα.
