Είναι πολυετές λαχανικό. Καλλιεργείται σε μέρη προφυλαγμένα από το ψύχος και σε εδάφη γόνιμα, καλά λιπασμένα. Η ρίζα της είναι πασσαλώδης και προχωρεί βαθιά.
Τα φύλλα της είναι μεγάλα με βαθιές σχισμές, το στέλεχος της μακρύ με διακλαδώσεις.
Πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη, ή το φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ο βλαστός ξηραίνεται.
Από το βλαστό της χρησιμοποιούμε στη μαγειρική το άνθος της, που αποτελείται από το στέλεχος και το κεφάλι και έχει σχήμα σφαιρικό, ή λίγο μακρουλό.
Τα εξωτερικά πέταλα του κεφαλιού (άνθους) κατα[GLi]λήγουν σε αγκάθι και είναι σκληρά.
Αυτά χρησιμοποιούνται μόνον για τροφή των ζώων, όπως και τα φύλλα του φυτού.
Το εσωτερικό όμως του κλειστού άνθους μαγειρεύεται και είναι νόστιμο και θρεπτικό, γιατί περιέχει αφομοιώσιμο σίδηρο.
Οι νοικοκυρές, αφού καθαρίσουν το άνθος και το στέλεχος από τα σκληρά μέρη, τα ρίχνουν σε κρύο νερό με αλάτι και λεμόνι, για να μη μαυρίσουν.
Η αγκινάρα μαγειρεύεται την άνοιξη με λάδι, με αυγολέμονο, (ά λα πολίτα), με κρέας και πολλούς άλλους τρόπους.
Λεξικό
Αγκυνάρα (η) = (Θηλυκού γένους) = η Αγκυνάρα Λέγετε και Κυνάρα. Και αυτό (θηλυκού γένους) = η κυνάρα.
Τώρα γράφετε = Αγκινάρα (Είναι απλή δημοτική). . . . . Και το Κινάρα έτσι γράφεται. . . .
Άν θέλετε να επεκταθείτε στον τομέα της υγείας σχετικά με την αγκινάρα μπείτε :
