Τα καλώδια διακρίνονται σε δύο κατηγορίες :
σε καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και
σε καλώδια τηλεπικοινωνίας.
Τα καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιούνται στα δίκτυα μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος από τον τόπο παραγωγής στις μονάδες κατανάλωσης. Τα δίκτυα[GLi]μπορεί να είναι εναέρια ή υπόγεια, οπότε και τα καλώδια ανάλογα θα πρέπει να έχουν ορισμένα τεχνικά χαρακτηριστικά από άποψη αντοχής, μόνωσης, διαστολής κτλ. Κάθε καλώδιο αποτελείται από τους αγωγούς, δηλαδή τα σύρματα, ο αριθμός και το πάχος των οποίων εξαρτάται από το ηλεκτρικό φορτίο, από τα μονωτικά και από τα προστατευτικά περιβλήματα. Οι αγωγοί είναι κατασκευασμένοι βασικά από σύρματα μετάλλων με μεγάλη αγωγιμότητα και φυσικά μικρή αντίσταση, ώστε οι απώλειες σε ενέργεια στα δίκτυα μεταφοράς να είναι μικρές. Τέτοια μέταλλα είναι ο χαλκός και το αλουμίνιο, αν και το κόστος παραγωγής τους συνέχεια αυξάνει. Στη σύγχρονη εποχή η τεχνολογία πειραματίζεται στη χρήση του μεταλλικού νατρίου ως αγωγού στα ηλεκτρικά καλώδια με αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους και του βάρους των αγωγών.
Η μόνωση του καλωδίου υπολογίζεται έτσι, ώστε να αντέχει στην τάση του ρεύματος και το υλικό από το οποίο αποτελείται είναι διάφοροι τύποι ρετσινιών, καουτσούκ, πισσαρισμένο χαρτί κτλ. Η διάκριση των καλωδίων από άποψη υλικών κατασκευής και δυνατότητας χρησιμοποίησης, γίνεται με ειδικούς συμβολισμούς που είναι χαραγμένοι στο προστατευτικό περίβλημα.
Τα τηλεπικοινωνιακά καλώδια έχουν μεγάλο αριθμό αγωγών με ελαφρά μόνωση και εξωτερική προστατευτική επένδυση. Ειδική μορφή του τύπου αυτών των καλωδίων είναι[GLi]τα υποβρύχια καλώδια, τηλεγραφικά ή τηλεφωνικά, που αποτελούνται από τον αγωγό, το μονωτικό περίβλημα και τον οπλισμό. Ένας άλλος τύπος καλωδίων που επιτρέπει τη μετάδοση χιλιάδων συνδιαλέξεων, είναι το καλώδιο «ευρείας ζώνης» ή «ομοαξονικό», που αποτελείται από δύο ομόκεντρους αγωγούς, τον ένα σε σχήμα σωλήνα και τον άλλο από λεπτό σύρμα στον άξονα του πρώτου.
