Μεγαλομάρτυρας, ένας από τους σημαντικότερους αγίους της ορθοδοξίας.
Το όνομά του συνδέθηκε ιδιαίτερα με τη γενέτειρά του Θεσσαλονίκη, της οποίας είναι και ο πολιούχος άγιος.
Ο Αγ. Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο 280 μχ. με 284 μχ.
Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας της Θεσσαλονίκης ο οποίος σε σύντομο χρονικό διάστημα ανέβηκε τους βαθμούς του Ρωμαϊκού Στρατού.
Σε ηλικία 22 ετών κατείχε τον βαθμό χιλιάρχου.
Το 300 μ.χ. έγινε χριστιανός όπου εστοχοποιήθη επί αυτοκρατορίας Διοκλητινιανού είχε βγει ένας νόμος που τον υπέγραφαν «περί αρνήσεως χριστιανισμού». Αυτό ο Αγ. Δημήτριος δεν το υπέγραψε, έτσι φυλακίστηκε επί αυτοκράτορα[GLi] Γαλερίου Μαξιμιανού.
Φυλακίσθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Γρήγορα αφοσιώθηκε στο χριστιανισμό, τον οποίο κήρυττε με μεγάλο πάθος σε συνάξεις μυστικές, συνήθως στη «χαλκευτική στοά». Σε μια τέτοια συγκέντρωση τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο Μαξιμιανό, ο οποίος διέταξε να τον φυλακίσουν.
Αλλά και στη φυλακή δεν έπαυε να κηρύσσει το Ευαγγέλιο σε όσους τον επισκέπτονταν.
Εκεί τον επισκέφτηκε και ο μικρόσωμος, αλλά γεμάτος πίστη, μαθητής του Νέστορας και ζήτησε την ευλογία του για να αντιμετωπίσει στο στάδιο [GLi] το Λυαίο, ειδωλολάτρη παλαιστή από το Σίρμιο.
Με την κραυγή «ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι» ο νεαρός Νέστορας νίκησε το μέχρι τότε ακατανίκητο Λυαίο και τον σκότωσε.
Ο Μαξιμιανός εξοργισμένος για την απροσδόκητη αυτή νίκη που προκάλεσε το θαυμασμό του πλήθους, διέταξε την ίδια στιγμή να αποκεφαλίσουν το Νέστορα και να θανατώσουν «δια λογχισμού» το Δημήτριο.
Η λόγχη τον κέντησε στη δεξιά πλευρά, καθώς λέει το μεγαλυνάριο: «την λόγχη τρωθέντα την πλευράν ως ο Δεσπότης».
Οι χριστιανοί έθαψαν το σώμα του μάρτυρα στον τόπο του μαρτυρίου του.
Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, γι’ αυτό και ονομάστηκε Μυροβλήτης.
Τιμώντας τον προστάτη τους οι Θεσσαλονικείς έχτισαν στον τόπο του μαρτυρίου του μεγαλόπρεπο ναό.
Μαρτύρησε και πέθανε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού περίπου, κατά προσέγγιση τα έτη 303 μ.χ. , ή, 305 μ.χ., ή, 306 μ.χ.
Ένα από τα θαύματα του Αγ. Δημητρίου, είναι όταν οι Τούρκοι αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους[GLi] Έλληνες, οι Τούρκοι βρίσκονταν στον ναό του Αγ. Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του. Η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων, όπου ένα μέρος του συγκεκριμένου σημείου ανατινάχτηκε. Έτσι πήρε και την ονομασία, Αγ. Δημήτρης Λουρμπαδιάρης
Τα εγκώμια των συγγραφέων για τον Αγ. Δημήτριο είναι αμέτρητα.
Επίσης λέγεται πως ο τάφος του μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ού και η προσωνυμία που εδόθη μυροβλύτη.
Ο εορτασμός της μνήμης του μεγαλομάρτυρα αγίου Δημητρίου ήταν παλιότερα λαμπρότατος (διοργάνωση των Δημητρίων) και συνδέθηκε άρρηκτα με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους (28 Οκτωβρίου 1912).
Τον Οκτώβρη του 1978 τα λείψανα του αγίου, φυλαγμένα για χρόνια στο αβαείο της ιταλικής κωμόπολης Σαν Λορέντζο ντι Κάμπο, παραδόθηκαν στο ελληνικό κράτος και εναποτέθηκαν στον ναό του.
