(1915-2001) Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Μασσαλία, λόγω της ενασχόλησης του πατέρα του με το εμπόριο.
Ο Ντ. Ηλιόπουλος ήρθε[GLi] στην Αθήνα το 1935, σε ηλικία 22 ετών, μαζί με τους γονείς του. Μετά τη στρατιωτική του θητεία αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο.
Αφού απέτυχε να εισαχθεί στο Εθνικό Θέατρο, εντάχθηκε στη σχολή του Σαραντίδη και έκανε ντεμπούτο στα 31 του, με το θίασο της Κατερίνας στο έργο του Λέο Λεντς «Κυρία σας αγαπώ». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Δημήτρη Χορν, το Μάνο Κατράκη, αλλά και με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, που θα τον καθιερώσει σε κωμικούς ρόλους, όπως ο «Υπηρέτης δυο αφεντάδων».
Στο σινεμά πρωτοεμφανίστηκε το 1948, με δυο ταινίες:
«Εκατό χιλιάδες λίρες» και «Μαντάμ Σουσού», ενώ στο θέατρο έγινε σύντομα θιασάρχης, είτε σε συνεργασία με το Μίμη Φωτόπουλο είτε και μόνος του.
Η πορεία του στο χώρο θα είναι εντυπωσιακή και μακρά και θα φτάσει μέσα από αλλεπάλληλες επιτυχίες ως το 1997 και την «Πριγκίπισσα του λαού».
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος αγαπήθηκε για την κινηματογραφική του προσωπικότητα, μια προσωπικότητα σεμνή και συνάμα ευγενική, καθώς ήταν ένας ευαίσθητος και συμπαθής κωμικός.
Σπουδαίες στιγμές στη διαδρομή του υπήρξαν ταινίες, όπως:
«Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1953),
«Τζο ο τρομερός» (1955),
«Τέσσερις νύφες κι ένας γαμπρός» (1958),
«Στουρνάρα 288» (1959),
«Καλημέρα Αθήνα»,
«Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» και «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (όλες το 1960),
«Χριστίνα» και «Ζητείται ψεύτης» (το 1961),
«Μερικοί το προτιμούν κρύο» και «Ο ατσίδας» (το 1962),
«Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» και «Κάτι να καίει» (το 1963), «Φωνάζει ο κλέφτης» (1964),
«Οι κυρίες της αυλής» (1966),
«Η κοροϊδάρα» (1967),
«Ο Στρατής παραστράτησε» (1968),
«Να ’τανε το 13 να ’πεφτε σε μας» (1970),
«Συμμορία εραστών» (1972),
«Ξεβράκωτος Ρωμιός» (1980),
«Ο μελισσοκόμος» (1986) και
«Ράδιο Μόσχα» (1995).
Όμως, ο ρόλος που τον πέρασε στο κινηματογραφικό πάνθεο ήταν αυτός στο αριστούργημα του Νίκου Κούνδουρου
«Ο Δράκος», ένας ρόλος τραγικός και μεγάλος, που μοιάζει αδύνατον να μπορούσε να παιχτεί από οποιονδήποτε άλλον.
