(Ιατρική)
Οξεία λοιμώδης πάθηση, που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη μιας ομάδας επιφανειακών φυσαλίδων στο δέρμα και στους βλεννογόνους. Οφείλεται σε ιό και η λοίμωξη μπορεί να συμβεί σε κάθε στιγμή από τη γέννηση και μετά, αλλά ο συνηθέστερος χρόνος πρωτοπαθούς λοίμωξης είναι μεταξύ 2-15 ετών.
Όταν ένα άτομο έχει μολυνθεί, ο ιός επιμένει να ζει μέσα στο σώμα για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία κατά την οποία συμβαίνει η λοίμωξη. Στα νεογνά μπορεί να προκαλέσει γενικευμένη λοίμωξη που είναι θανατηφόρα. Στα νεαρά άτομα η λοίμωξη εμφανίζεται συνήθως στο στόμα και μπορεί να συνοδεύεται με διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων, γενικό ερεθισμό και πυρετό. Η κατάσταση συνήθως θεραπεύεται σε 7-10 ημέρες. Στους ενήλικες μπορεί να παρουσιαστεί οπουδήποτε στο σώμα (δέρμα ή βλεννογόνους). Η συνηθέστερη θέση εντόπισης είναι τα χείλη, στόμα και πρόσωπο. Οι φυσαλίδες[GLi]μπορεί να εμφανιστούν και στα γεννητικά όργανα και να προκαλέσουν έρπητα των γεννητικών οργάνων ή στον επιπεφυκότα ή στον κερατοειδή και στον εγκέφαλο προκαλώντας εγκεφαλίτιδα ή μηνιγγίτιδα. Το πρώτο σημάδι εμφάνισης είναι μικρές επώδυνες διογκώσεις. Αυτές ταχέως μετατρέπονται σε φυσαλίδες που περιέχουν ένα διαυγές υγρό και περιβάλλονται από μία ερυθρή περιοχή του δέρματος. Μερικά άτομα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε υποτροπιάζοντα επεισόδια και σ’ αυτά τα άτομα υπάρχει η τάση να συνοδεύεται η πάθηση και με μερικές άλλες παθήσεις, π.χ. με πνευμονία.
Εκτός από τον έρπητα του κερατοειδούς, το εξάνθημα εξαφανίζεται πλήρως, εκτός εάν μολυνθεί από άλλα μικρόβια. Στην περίπτωση του κερατοειδούς, μπορεί να υπάρχουν υπολειπόμενες ουλές, που βλάπτουν την όραση.
