(Μυθολογικό Λεξικό)
Ήταν μία από τις εννέα μούσες, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης, μητέρα του Ορφέα, του Λίνου, του Ιάλεμου κι άλλων μουσικών και ποιητών.
Το όνομα της σημαίνει «καλλίφωνη», κι οι αρχαίοι πίστευαν πως προστάτευε τους ποιητές και τους χάριζε την έμπνευση.
Σ` αυτήν έκαναν επίκληση πριν αρχίσουν οι ραψωδοί το τραγούδι.
Την Καλλιόπη επικαλείται ο Όμηρος, όταν λέει : «Μήνιν άειδε, θεά, Πηλειάδεω Αχιλλήος»
Στην Ιλιάδα, ή, «άνδρα μοι ένεπε Μούσα»
Όπως αρχίζει η Οδύσσειά του.
Γιό της Καλλιόπης, τον έλεγαν [GLi] μεταγενέστεροι, αλλά αυτό βέβαια είναι συμβολικό και σημαίνει «παιδί της ποιητικής Μούσας».
Ορισμός της Καλλιόπης.
Μια από τις εννιά Μούσες. Ήταν κόρη του Δία και της Μνημοσύνης. Ο Όμηρος τις αναφέρει μια μόνο φορά (Οδ. ω 60).
Πρώτος ο Ησίοδος απαριθμεί τις εννιά Μούσες (Θεογονία 79) και αναφέρει την Καλλιόπη ως καλλίφωνη.
Αργότερα γίνεται η Μούσα των τεχνών και ιδιαίτερα της επικής ποίησης και παρασταίνεται κρατώντας στα χέρια μια πλάκα ή ένα βιβλίο και μια γραφίδα.
Τα σύμβολα της Καλλιόπης ήταν η γραφίδα και το αβάκιο.
