(ΕΓ κυκλοφορώ)
Κυρίως τη ζάχαρη την παίρνουμε, ή από το ζαχαροκάλαμο, ή από τα κοκκινογούλια.
Βέβαια είναι το πιο σπου[GLi]δαίο από όλα, γιατί και σε μεγάλη ποσότητα βρίσκεται και εύκολα βγαίνει.
Όταν παίρνουμε τη ζάχαρη από το ζαχαροκάλαμο τότε τη λέμε καλαμοσάκχαρο.
Ενώ όταν τη παίρνουμε από τα κοκκινογούλια (τεύτλα), τη λέμε τευτλοσάκχαρο.
Για να πάρουμε τη ζάχαρη από το ζαχαροκάλαμο, ή τα τεύτλα, πρέπει να γίνει μία ολόκληρη κατεργασία.
Το ζαχαροκάλαμο πλένεται, κομματιάζεται και αφού πιεστεί, μας δίνει το χυμό του, που περιέχει τη ζάχαρη. Αυτόν τον χυμό τον βράζομαι με λίγο ασβέστη, οπότε καθαρίζεται και τέλος με την εξάτμιση του νερού μένει στο βάθος των δοχείων η ζάχαρη.
Η καλή ζάχαρη είναι άσπρη.
Παίρνομαι όμως και πιο δεύτερα προϊόντα, που είναι πιο σκούρα, κίτρινα, ή καφέ. Με την κατεργασία αυτή στο τέλος μένει μια μαύρη ουσία, που λέγεται μελάσα και που απ` αυτή με απόσταξη παίρνομε οινόπνευμα.
Από τη μελάσα παίρνουμε με απόσταξη επίσης ρούμι. Με παρόμοιο τρόπο παίρνουμε τη ζάχαρη και από τα κοκκινογούλια.
Καλαμοσάκχαρο παράγουν κυρίως οι χώρες, που έχουν φυτείες ζαχαροκάλαμου, δηλαδή, οι τροπικές χώρες. Το τευτλοσάκχαρο παράγεται στην Ευρώπη. Στη χώρα μας δεν έχουμε ακόμη βιομηχανία ζάχαρης. Όλη η ζάχαρη που χρησιμοποιούμε, εισάγεται από το εξωτερικό.
Η ζάχαρη είναι πολύ χρήσιμη.
Είναι απαραίτητη στον οργανισμό μας για τη θρέψη του. Μ` αυτήν παρασκευάζονται τα διάφορα γλυκά και γλυκίσματα που τρώμε και που τόσο μας αρέσουν.
Αν το νερό που έχουμε πολύ ζάχαρη, το βράσουμε, τότε παίρνουμε ένα παχύρρευστο υγρό, που λέγεται σιρόπι και χρησιμοποιείται και κι αυτό στη ζαχαροπλαστική.
Αν όμως ζεστάνουμε τη ζάχαρη σκέτη, χωρίς νερό τότε παίρνει ένα χρώμα καφέ και λέγεται καραμέλα. Οι καραμέλες που τρώμε, είναι τέτοια ζάχαρη ανακατωμένη με διάφορες αρωματικές ύλες και χρώματα.
Αν τη ζάχαρη τη ζεστά[GLi]νουμε μέσα σε νερό με λίγο οξύ, τότε παίρνουμε τα δύο άλλα ζάχαρα, που αναφέραμε, τη γλυκόζη και τη φρουκτόζη, που βρίσκονται και τα δύο στο μέλι.
