(Θρησκεία)
Πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης, γιος του Αβραάμ και της Σάρας.
Το όνομα «Ισαάκ» σημαίνει εκείνον που γελάει.
Το πιθανότερο είναι ότι ονομάστηκε έτσι για το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησής του, από τους[GLi]υπερήλικες γονείς του, όπως τους είχε υποσχεθεί ο Θεός.
Η διήγηση για τη ζωή του υπάρχει στο βιβλίο της Γένεσης.
Σώθηκε θαυματουργικά από έναν άγγελο, τη στιγμή που ο πατέρας του, ύστερα από εντολή του Θεού με σκοπό να δοκιμάσει την πίστη του, ήταν έτοιμος να τον θυσιάσει σε βωμό που έστησε ο ίδιος ο Ισαάκ.
Ο Ισαάκ, από τη γυναίκα του, τη Ρεβέκκα, απέκτησε δύο παιδιά, τον Ησαύ και τον Ιακώβ. Η μνήμη του Ισαάκ τιμάται την Κυριακή των Προπατόρων (μια Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα).
Η ζωγραφική, η γλυπτική, το θέατρο και η ποίηση έχουν εμπνευστεί θαυμάσια έργα από αυτό το βιβλικό επεισόδιο.
Ένα από αυτά είναι [GLi] και «Η θυσία του Αβραάμ» του Β. Κορνάρου, το γνωστό θρησκευτικό δράμα που αποτελεί την αυγή του νεοελληνικού θεάτρου.
