Η λατρεία του θεού Ήλιου ήταν πλατιά ξαπλωμένη στην Πελοπόννησο, προπάντων στα ψηλά βουνά και στην ακτή του Κορινθιακού κόλπου.
Με πολύ συγκίνηση και μυστικοπάθεια οι άνθρωποι της πανάρχαιας εκείνης εποχής παρακολουθούσαν την ηλιόλουστη χώρα τους το λαμπρό ήλιο ν` ανατέλλει μέσα από τα κύματα, στο Ιόνιο πέλαγος. Από τον πατέρα του τον Ήλιο κληρονόμησε ο Αιήτης το βασίλειο της Κορίνθου.
Γυρεύοντας νέους τόπους μετανάστευσε προς τα` ανατολικά, στον Εύξεινο Πόντο, όπου ίδρυσε την Αία κι έχτισε ωραίο ναό αφιερωμένο στο θεό Άρη. Εκεί παντρεύτηκε την Ωκεανίδα Ιδυία και απόκτησε δύο θυγατέρες, τη Χαλκιόπη και τη Μήδεια, κι ένα γιό, τον Άψυρτο.
Την πρώτη την πάντρεψε με το Φρίξο, όταν το κυνηγημένο βασιλόπουλο του Ορχομενού κατέφυγε στην Κολχίδα καβάλα στο χρυσόμαλλο κριάρι.
Η Μήδεια ακολούθησε τον Ιάσονα, όταν ήρθε στην Κολχίδα και πήρε το χρυσόμαλλο δέρμα.
