Διοκλητιανός, Dioklitianos, Diocletianus, Gaios, Γάϊος,
Γάιος Αυρήλιος Βαλέριος (230 – 313), Ρωμαίος αυτοκράτορας γεννήθηκε στη Διόκλεια της Δαλματίας. Γιός απελευθέρου, διακρίθηκε ως αξιωματικός και αναγορεύτικε το 284, σε μία περίοδο γενικής αναρχίας.
Υπήρξε φοβερός διώκτης του Χριστιανισμού και πραγματοποίησε έναν από τους τρομερότερους διωγμούς.
Έβαλε φωτιά στη Νικομήδεια, κατέστρεψε[GLi] όλα τα ιερά βιβλία των χριστιανών και εξόρισε τους κληρικούς τους. Πολλοί χριστιανοί βρήκαν μαρτυρικό θάνατο από τα εκτελεστικά όργανα του Διοκλητιανού με αρχηγό το Γαλέριο.
Για τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπήρξε καλός αυτοκράτορας.
Με ορισμένες μεταρρυθμίσεις του το Ρωμαϊκό κράτος απέκτησε και πάλι το παλιό του κύρος, που είχε κλονισθεί. Ο Διοκλητιανός για να παρακολουθεί τα αχανή σύνορα της αυτοκρατορίας του πήρε συνάρχοντα τον Μαξιμιανό και βοηθούς καίσαρες[GLi] το Γαλέριο και τον Κωνσταντίνο Χλωρό, που διαδέχθηκαν τελικά τους δύο αυτοκράτορες.
Το 305μ.Χ. ο Διοκλητιανός αποχώρησε από το θρόνο και εγκαταστάθηκε στο Σπαλλάτο της Δαλματίας, όπου σώζονται ως και σήμερα ερείπια των πολυτελών ανακτόρων του.
Πέθανε το 313, ή, το 316μ.Χ.
