(Αστρονομία)
Δύο σημεία της ετήσιας εκλειπτικής τροχιάς του Ήλιου στην ουράνια σφαίρα. Από τις 21 Μαρτίου (εαρινή ισημερία) ο Ήλιος ανεβαίνει προς το βόρειο ημισφαίριο του ουρανού, πε[GLi]ρνά τον ισημερινό και έπειτα από τρεις μήνες (στις 22 Ιουνίου) φτάνει στο βορειότερο σημείο Τ της εκλειπτικής, που λέγεται θερινό τροπικό σημείο ή θερινή τροπή. Στο σημείο αυτό φαίνεται ότι ο Ήλιος «στέκεται» για 2–3 μέρες, γι’ αυτό λέγεται και θερινό ηλιοστάσιο (όπως οι στάσεις των πλανητών).
Από κει πάνω ο Ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει, να τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό.
Μετά τρεις μήνες (23 Σεπτεμβρίου) συναντά το φθινοπωρινό ισημερινό σημείο γ΄.
Συνεχίζει να κατεβαίνει προς το νότο και έπειτα από 3 μήνες (22 Δεκεμβρίου) φτάνει στο νοτιότερο σημείο Τ΄ της τροχιάς του, στο χειμερινό τροπικό σημείο ή χειμερινή τροπή. Εκεί «στέκεται» λίγες μέρες, γι’ αυτό λέγεται και χειμερινό ηλιοστάσιο.
Ύστερα αρχίζει να τρέπεται προς τα πάνω και προς τον ισημερινό και συνεχίζει τους ίδιους κύκλους στην εκλειπτική τροχιά.
Η διάμετρος ΤΤ΄ λέγεται γραμμή των ηλιοστασίων (ή των τροπών).
Ο παράλληλος της θερινής τροπής λέγεται τροπικός του Καρκίνου και της χειμερινής τροπής τροπικός του Αιγόκερου.
