Ηχώ = Νύμφη των πηγών και των δασών. Είχε την πιο αρμονική φωνή και έπαιζε φλογέρα και σύριγγα τόσο γλυκά όσο κανένας άλλος.
Όταν ο θεός Πάνας την ερωτεύτηκε και αντί για ανταπόκριση συνάντησε την περιφρόνησή της, [GLi]έστρεψε εναντίον της τους βοσκούς, που την κομμάτιασαν και πέταξαν τα κομμάτια του κορμιού της σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα. Τη λυπήθηκε όμως η Γαία, μάζεψε τα σκορπισμένα μέλη της και τα έθαψε.
Μύθοι για την Ηχώ : Όπως τα αναφέρει ο Οβίδιος:
Μύθος Πρώτος : Η Ηχώ προσπάθησε μιλώντας να αποσπάσει την προσοχή της Ήρας ώστε να μη βλέπει το Δία που ερωτοτροπούσε με άλλες γυναίκες. Η Ήρα όμως το αντιλήφθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ηχώ, δηλαδή πρόσωπο ικανό μόνο να επαναλαμβάνει τα τελευταία λόγια και τους ήχους των άλλων.
Μύθος Δεύτερος : Η Ηχώ ερωτεύτηκε το Νάρκισσο, αλλά εκείνος απέκρουσε τον έρωτά της. Απελπισμένη κρύφτηκε μέσα σε μια σπηλιά, όπου έλιωσε από τη λύπη της. Της έμειναν μόνο τα κόκαλα που μεταμορφώθηκαν σε βράχους και η φωνή, που επαναλαμβάνει τα λόγια των άλλων.
