Το όνομα Ε Λ Λ Α Σ συνοδεύει την ένδοξη πατρίδα μας τρεις περίπου χιλιάδες χρόνια.
Από πού προήλθε τούτο το όνομα;
Από που πήραν το όνομά τους οι Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ;
Το ερώτημα αυτό βασάνισε πολλές γενιές Ελλήνων, αρχαίων και νεώτερων. Οι [GLi]ιστορικοί και οι φιλόλογοι δεν έδωσαν ούτε παλαιότερα, ούτε και σήμερα οριστική απάντηση. Όμως, αν δεν έδωσε την απάντηση η επιστήμη, την έδωσε ο μύθος.
Η αρχαία Ελληνική μυθολογία έπλασε το μύθο για τους πρώτους γενάρχες των Ελλήνων και ο μύθος αυτός ικανοποίησε για πολλούς αιώνες τον ελληνικό λαό.
Την πανάρχαια εποχή ο Δίας, ο θεός του ουρανού και της γης, είχε πόλεμο με τους Τιτάνες, που δεν ήθελαν να τον αναγνωρίσουν κύριο του κόσμου. Μέσα στον θυμό του, για να κατανικήσει τους Τιτάνες, ο πρώτος των θεών αποφάσισε να κάμει κατακλυσμό, για να πνίξει στα νερά τη γη, μαζί με τους Τιτάνες.
Κανείς άλλος δεν ήξερε το σχέδιο αυτό του Δία.
Μόνο ο Προμηθέας πληροφορήθηκε και το μετέδωσε στο γιό του το Δευκαλίωνα, που κατοικούσε στη Θεσσαλία.
Πολυμήχανος, όπως ήταν, τον συμβούλευσε να κατασκευάσει ένα γερό καράβι, για να επιπλέει μ` αυτό επάνω στα νερά, που θα πλημμύριζαν τη γη, κι έτσι να σωθεί.
Ο Δευκαλίωνας έπραξε ότι τον συμβούλεψε ο σοφός πατέρας του.
Μαζί με την γυναίκα του την Πύρρα σώθηκαν από τον κατακλυσμό.
Όταν σταμάτησαν οι βροχές, το πλοίο βρέθηκε αραγμένο σε μία κορυφή του Παρνασσού. Βγήκαν τότε έξω από την κιβωτό τους ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα, έκαμαν θυσία, ευχαρίστησαν το Δία για τη σωτηρία τους και τον παρακάλεσαν να χαρίσει πάλι στη γη ανθρώπους.
Με τη συμβουλή του Δία, οι δύο αυτοί άνθρωποι της προκατακλυσμιαίας γενιάς, έπαιρναν πέτρες από τη γη και τις έριχναν πίσω τους.
Κάθε πέτρα που πετούσαν γινόταν άνθρωπος.
Έτσι η γη γέμισε από ανθρώπους.
Η Ελληνική Φυλή είναι καρπός της επιμιξίας των ελληνικών ομάδων, που έζησαν και δημιούργησαν πολιτισμό από την αρχαιότατη εποχή στον Ελληνικό χώρο. Σύνορα αυτού του χώρου είναι προς τα βόρεια [GLi]οι Αλβανικές Άλπεις, ο Σκάρδος και ο Αίμος, στα νότια το Λυβικό πέλαγος, στα δυτικά το Ιόνιο πέλαγος και στα Ανατολικά ο Εύξεινος Πόντος και το κέντρο της Μικράς Ασίας, μαζί και η Κύπρος.
Μέσα στο γεωγραφικό αυτό χώρο ζυμώθηκαν οι Προέλληνες και οι Έλληνες και απέκτησαν κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, μορφολογικά και ψυχικά.
Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Έλληνα παρουσιάζουν βέβαια ποικιλία. Πλάι στον καστανό τύπο συναντούμε και τον ξανθό, δίπλα στο μέτριο ανάστημα συναντούμε και το υψηλό.
Αν όμως συγκρίνουμε τους Έλληνες με άλλους λαούς, βλέπουμε ότι έχουν ανάστημα συνήθως μεγαλύτερο από το μέτριο, το χρώμα των μαλλιών, του δέρματος και των ματιών είναι στις περισσότερες περιπτώσεις καστανό και στις λιγότερες ξανθό, ή, μαύρο. Το κεφάλι και το πρόσωπο είναι όχι πολύ μακρουλό μα ούτε και στρογγυλό.
Η μύτη, μάλλον λεπτή και ίσια, κάποτε αποτελεί συνέχεια της γραμμής του μετώπου και τότε ομιλούμε για ελληνική κατατομή. Το μέτωπο είναι υψηλό και όρθιο τα φρύδια έχουν σχήμα τόξου, τα χείλη είναι λεπτά και κάπως στρογγυλό το σαγόνι.
Τα χαρακτηριστικά αυτά της μορφής των Ελλήνων μένουν αναλλοίωτα από την αρχαία εποχή. Γεγονότα σοβαρά, που διατάραξαν τον κοινωνικό και εθνικό τους βίο, όπως οι κατακτήσεις από άλλους λαούς (Πέρσες, Ρωμαίους, Γαλάτες, Ούνους, Γότθους, Σλάβους, Δακούς, Τούρκους κλπ.) δε στάθηκαν ικανά να αλλάξουν την μορφή τους. Γιατί όλες αυτές οι περιπέτειες ήταν παροδικές και οι στενοί δεσμοί, που συνέδεαν μεταξύ τους όλους τους Έλληνες, εξουδετέρωσαν τις ξενικές επιδράσεις.
Οι σημερινοί Έλληνες, γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, είναι πιστοί στην προγονική ιστορία, στα προγονικά ιδανικά της ελευθερίας, της προόδου και του πολιτισμού, που τα κρατούν ζωντανά και σε περιωπή με την ίδια δραστηριότητα και μαχητικότητα, που εμψύχωνε τους προγόνους μας, για να κρατούν αθάνατα.
Ο Ελληνισμός αποτελεί μοναδικό φαινόμενο πανάρχαιου λαού μέσα σ` όλη την παγκόσμια ιστορία, που κατόρθωσε να επιζήσει, να διατηρήσει ζωντανή και άφθαρτη τη γλώσσα του, ακλόνητη την πίστη του στην ελευθερία του και δική [GLi]του πάντα την κοιτίδα του πολιτισμού του, την ακριβή του Ελληνική Πατρίδα.
