(Βιογραφίες – Μουσικοί)
– Γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1925 Στην Νήσο Χίο.
– Απεβίωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021 (Από φυσιολογικά αίτια).
Μουσικοσυνθέτης και πολιτικός.
Παντρεύτηκε τη Μυρτώ Αλτίνογλου και απέκτησε δύο παιδιά.
Σπούδασε μουσική και πήρε δίπλωμα αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας από το Ωδείο Αθηνών (1950).
Στην κατοχή συνελήφθη και κακοποιήθηκε από τους Ιταλούς για τη συμμετοχή του στην[GLi]εθνική αντίσταση. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου εξορίστηκε στη Μακρόνησο.
Το 1954 συνέχισε τις σπουδές του στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού.
Το 1962 ίδρυσε τη Μικρή Ορχήστρα Αθηνών και το 1966 το Μουσικό Οργανισμό Πειραιά με σκέλη του συμφωνική ορχήστρα και δημοτική χορωδία.
Εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΔΑ στον Πειραιά, το 1964.
Κατά την περίοδο της δικτατορίας κατάγγειλε το καθεστώς σε ομιλία που μεταδόθηκε από ευρωπαϊκούς ραδιοσταθμούς.
Ίδρυσε μαζί με άλλους το Πατριωτικό Μέτωπο (ΠΑΜ).
Πιάστηκε τον Αύγουστο του 1967 και έμεινε για πέντε μήνες στις φυλακές Αβέρωφ.
Τον Αύγουστο του 1968 εκτοπίστηκε στο χωριό της Αρκαδίας Ζάτουνα, όπου έμεινε δεκατέσσερις μήνες.
Τον Οκτώβριο του 1969 μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Ωρωπού και μετά στη «Σωτηρία», λόγω σοβαρού κλονισμού της υγείας του.
Στις 13 Απριλίου 1970, με μεσολάβηση του γραμματέα του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος Σρεμπέρ, απελευθερώθηκε και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Συνέχισε την αντιδικτατορική του δράση με κύριο όπλο τις συναυλίες (περίπου 500) που έδωσε σε όλες τις ηπείρους. Στις 24 Ιουλίου του 1974, μετά την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος, επέστρεψε στην Ελλάδα.
Το 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής της «Ενωμένης Αριστεράς» και το 1978 υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής της Β΄ περιφέρειας Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και το 1985 βουλευτής Επικρατείας επίσης με το ΚΚΕ.
Το 1989 και το 1990 εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Διατέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (1990-1991) και υπουργός Επικρατείας (1991-1992) στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Το 1993 παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα.
Κατά την περίοδο 1993-1994 διετέλεσε γενικός διευθυντής προγραμμάτων της ΕΡΤ.
Είναι από τα ιδρυτικά [GLi] μέλη της Επιτροπής Ελληνοτουρκικής Φιλίας (1987) και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (1989).
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι από τους μεγαλύτερους και δημοφιλέστερους Έλληνες συνθέτες.
Στις δημιουργίες του περιλαμβάνονται συμφωνικά έργα, μουσική μπαλέτου, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Μεγάλο μέρος της μουσικής του παραγωγής καλύπτει το λαϊκό και το πολιτικό τραγούδι, με το οποίο άρχισε να ασχολείται κυρίως από το 1960, μελοποιώντας στίχους πολλών Ελλήνων και ξένων ποιητών, όπως του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Ελύτη, του Κάλβου, του Γκάτσου, του Αναγνωστάκη, του Σικελιανού, του Π. Νερούντα κ.ά. Τα τραγούδια του αυτά, τα περισσότερα από τα οποία μελοποιήθηκαν στις φυλακές ή στην εξορία, αγαπήθηκαν, τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται παντού και από όλους, περισσότερο από τα τραγούδια οποιουδήποτε άλλου συνθέτη.
Σημαντικότερα λαϊκά πολιτικά μουσικά έργα του: «Επιτάφιος», «Επιφάνεια», «Μικρές Κυκλάδες», «Άξιον Εστί», «Μαουτχάουζεν», «Ρωμιοσύνη», «Θαλασσινά φεγγάρια», «Πνευματικό εμβατήριο», «Κάντο Χενεράλ», «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», «Μπαλάντες», «Οι γειτονιές του κόσμου», «Χαιρετισμοί», «Παλιό τελωνείο», «Πολιτεία Γ΄».
Συμφωνικά έργα: «Πρώτη», «Δεύτερη», «Τρίτη», «Εαρινή», «Κατά Σαδδουκαίων πάθη», «Κώστας Καρυωτάκης» (όπερα).
Μουσική για τον[GLi]κινηματογράφο: «Συνοικία το όνειρο» του Αλ. Αλεξανδράκη, «Ηλέκτρα» του Μ. Κακογιάννη, «Ζορμπάς», του Μ. Κακογιάννη, «Τίτο», «Σέρπικο» κ.ά.
Επίσης έγραψε μουσική για πλήθος θεατρικών παραστάσεων: «Ένας όμηρος», «Όμορφη πόλη», «Μαγική πόλη», «Εχθρός λαός», «Ιππής» κ.ά.
Συγγραφικά έργα: «Το χρέος», «Μουσική για τις μάζες», «Για την ελληνική μουσική», «Ανατομία της μουσικής», «Star System», «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου».
Το 1999 προτάθηκε επίσημα από την Ελλάδα για το Νόμπελ Ειρήνης.
