(4ος αι. π.Χ.) Ήταν φιλόδοξος και πολύ ικανός ηγέτης και σύντομα κατόρθωσε να ενώσει κάτω από την κυριαρχία του όλη τη Θεσσαλία, της οποία εκλέχτηκε ταγός το 374 π.Χ. Κυριάρχησε επίσης στην Ήπειρο και επέκτεινε την επιρροή του και στη Μακεδονία. Φρόντισε να συμμαχήσει με πολλές άλλες ελληνικές πόλεις και φιλοδόξησε, αφού κυριαρχήσει στον ελληνικό χώρο, να στραφεί επικεφαλής των Ελλήνων εναντίον των Περσών.
Για να πραγματοποιήσει αυτούς τους στόχους, συγκρότησε πολύ ισχυρό στρατό.
Κατά τον Ξενοφώντα (Ελληνικά, ΣΤ, 1, 19), ο στρατός του αριθμούσε περισσότερους από 8.000 ιππείς, πάνω από 20.000 οπλίτες και πολλούς πελταστές που ήταν ικανοί «προς πάντας ανθρώπους αντιταχθήναι».
Η αύξηση της δύναμης του Ιάσονα ανησύχησε τη Θήβα και στις σχέσεις των δύο κρατών επικράτησε μεγάλη ένταση. Τελικά όμως ο Ιάσονας δολοφονήθηκε από μια ομάδα επτά νέων συμπολιτών του, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στους Δελφούς για να παραβρεθεί στις γιορτές των Πυθίων.
Οι πέντε από τους δολοφόνους του που διέφυγαν τιμήθηκαν στις ελληνικές πόλεις ως τυραννοκτόνοι.
Μετά το θάνατο του Ιάσονα, οι Φέρες έχασαν τη δύναμή τους.
