(Βοτανική)
Ένα από τα σπουδαιότερα είδη του γένους Κέρασος (Cerasus) της οικογένειας Ροδίδες. Είναι δέντρο φυλλοβόλο, ιθαγενές της Ευρώπης από όπου μεταφέρθηκε και στη Βόρεια Αμερική. . . .
Στην Ελλάδα ήρθε κατά[GLi]τους πρώτους ιστορικούς χρόνους από την Κασπία ή τη Μικρά Ασία.
Η κερασιά (Cerasus avium ή Prunus avium), Κέρασος των πτηνών, φτάνει σε ύψος τα 30 μ., με φύλλα απλά, αδενοφόρα και άνθη λευκά σε σκιαδόμορφη ταξιανθία.
Οι ανθισμένες κερασιές δίνουν ένα τοπίο εντυπωσιακής ομορφιάς.
Ο καρπός είναι δρύπη.
Ευδοκιμεί σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και αντέχει πιο πολύ στο κρύο από άλλα πυρηνόκαρπα, δεν ευδοκιμεί όμως στις ξηρές και θερμές περιοχές, όπου εμβολιάζεται στην αγριοκερασιά (μαχαλέπιος).
Όταν ο χειμώνας είναι ήπιος, ανθίζει νωρίς, ενώ υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι δίνουν ανώμαλους καρπούς.
Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε οροπέδια κυρίως και λιγότερο σε πεδιάδες, όπου αναπτύσσεται περιορισμένα και δε ζει πολλά χρόνια. Τα εδάφη που προτιμά περισσότερο είναι τα ελαφρά και βαθιά και ιδίως τα προσχωματικά. Αποφεύγει τα πολύ υγρά, βαριά και συνεκτικά εδάφη.
Η κερασιά πολλαπλασιάζεται με σπόρους γλυκοκερασιάς, αγριοκερασιάς ή βυσσινιάς.
Τα δενδρύλλια που δημιουργούνται εμβολιάζονται με κοιμώμενο οφθαλμό από εκλεκτή ποικιλία.
Τα δενδρύλλια που προέρχονται από σπόρους, ένα χρόνο μετά τη σπορά μεταφυτεύονται σε γραμμές στο φυτώριο και μπολιάζονται με την επιθυμητή ποικιλία.
Την επόμενη άνοιξη, πριν ακόμα βλαστήσουν, κόβονται τα δενδρύλλια λίγο πιο πάνω από το σημείο του εμβολιασμού και το φθινόπωρο μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση.
Η καρποφορία αρχίζει τον 4ο χρόνο, η πλήρης όμως καρποφορία αρχίζει τον 8ο χρόνο.
Οι ποικιλίες της κερασιάς χωρίζονται σε δύο ομάδες:
α) την ομάδα που έχει μαλακούς καρπούς (μαύρα κεράσια) και
β) την ομάδα που έχει καρπούς σκληρούς ή τραγανούς.
Η εκλογή της κατάλληλης ποικιλίας έχει μεγάλη σημασία για την επιτυχία του δενδροκομείου γι’ αυτό πρέπει να εξετάζονται με προσοχή όλοι οι παράγοντες που επηρεάζουν την παραγωγή.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται και στην κανονική φύτευση και τη σωστή απόσταση για να διευκολύνονται οι διάφορες καλλιεργητικές εργασίες.
Τα δενδρύλλια πρέπει να προστατεύονται από την ηλίαση, δηλαδή από τις καυτές ακτίνες του ήλιου που προκαλούν το κάψιμο του φλοιού.
Αυτό πετυχαίνεται με το ασβέστωμα του κορμού ή με σκίαση των κορμών με κλαδιά.
Από τους εχθρούς της κερασιάς μεγαλύτερη ζημιά προκαλεί η μύγα της κερασιάς, που γεννάει ένα αβγό σε κάθε καρπό, κοντά στο μίσχο.
Μέχρι το Μάιο βγαίνουν οι προνύμφες, που, αφού φάνε τον καρπό (τη σάρκα), πέφτουν στο έδαφος για να μεταμορφωθούν σε πεταλούδες.
Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση του εχθρού αυτού είναι η επιλογή ανθεκτικής ποικιλίας, ενώ τα [GLi]εντομοκτόνα δύσκολα καταπολεμούν τη μύγα της κερασιάς.
Πρέπει επίσης να απομακρύνονται και να καταστρέφονται οι καρποί που έχουν προσβληθεί και να απολυμαίνεται το έδαφος με συνθετικά εντομοκτόνα.
Επίσης υπάρχουν και προσβολές από μύκητες, που προλαμβάνονται όμως με χειμερινούς ψεκασμούς.
Τα κεράσια αποτελούν ένα εύγευστο φρούτο. Χρησιμοποιούνται ακόμη στη ζαχαροπλαστική, για την παρασκευή ηδύποτων και γλυκών.
