Το ιερό βιβλίο του ισλαμισμού.
Η ονομασία του προέρχεται από το αραβικό αλ Κουράν, που σημαίνει «βασικό ανάγνωσμα». Το Κοράνιο, όπως πιστεύουν οι ισλαμιστές, είναι ο λόγος του Θεού (Αλάχ), ο οποίος υπαγορεύτηκε στον προφήτη του Μωάμεθ.
Είναι γραμμένο στην αραβική γλώσσα σε ρυθμικό πεζό λόγο.
Χωρίζεται σε 114 κεφάλαια (σούρες ή σουράτες), η έκταση των οποίων ποικίλλει από 3 ως 286 στίχους. Η κατάταξη των σουρών γίνεται σύμφωνα με την έκτασή τους και όχι σύμφωνα με το περιεχόμενό τους. Η έλλειψη εσωτερικής συνοχής που παρατηρείται στο κείμενο δυσκολεύει την ανάγνωση του Κορανίου. [GLi] Οι συντομότερες σούρες, που είναι οι αρχαιότερες και οι πιο ποιητικές, έχουν τοποθετηθεί στην αρχή, ενώ οι μακρότερες, που είναι οι νεότερες, έχουν τοποθετηθεί στο τέλος.
Η ονομασία κάθε σούρας παίρνεται από κάποιο στίχο που περιέχεται ή από το σπουδαιότερο επεισόδιο που περιγράφει. Η βιβλιοδεσία του Κορανίου είναι πολυτελής, η καλλιγραφία τεχνικότατη και ο χρωματισμός ιδιαίτερα προσεγμένος. Τα καλλιτεχνικότερα και πολυτιμότερα Κοράνια σώζονται κυρίως στην Αίγυπτο και την Τουρκία.
Το περιεχόμενο του Κορανίου αποτελείται από θρησκευτικούς κανόνες, ηθικά παραγγέλματα, νομικές διδαχές και διάφορες εντολές με μορφή διδασκαλίας, επίσης από θρύλους, κυρίως χριστιανικούς και ιουδαϊκούς. Τα στοιχεία αυτά σχημάτισαν μια συλλογή διατάξεων που έγιναν δόγματα, τα οποία αποτελούν τον κορμό του ισλαμικού δικαίου. Η υπακοή των πιστών στο Κοράνιο πετυχαίνεται ακόμη και με απειλές ή υποσχέσεις. Ο Μωάμεθ διακήρυττε ότι η γραπτή αποκάλυψη είναι το σπουδαιότερο γνώρισμα της φανέρωσης του αληθινού και μοναδικού Θεού. Η τυφλή προσκόλληση των ισλαμιστών στο Κοράνιο είναι αυτονόητη, αφού πιστεύουν ότι δε γράφτηκε από άνθρωπο, αλλά είναι όμοιο με το θεϊκό βιβλίο που υπάρχει στους ουρανούς.
Το Κοράνι χαρακτηρίζει τη δικαιοσύνη ως γνώρισμα του ευσεβούς ανθρώπου και ζητά από το δικαστή την αμεροληψία του, όταν δικάζει. Το Κοράνιο, όμως, περιέχει και δοξασίες ή θεωρητικές κατευθύνσεις, που εμφορούνται από διάφορα δόγματα, όπως του κισμέτ (πεπρωμένου), που επηρέασαν βαθύτατα τη διαμόρφωση του δικαίου στις ισλαμικές χώρες.
Σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικές συμφωνίες, τις διεθνείς σχέσεις και την τήρηση των συνθηκών, το Κοράνιο παραγγέλλει στους ισλαμιστές:
α) Να είσαστε ακριβείς σε όσα σχετίζονται με μια συνθήκη (συμφωνία) εσείς που τη συνομολογήσατε. Μην παραβαίνετε τους όρκους, που ορκιστήκατε δημόσια. Γιατί με τον όρκο πήρατε εγγυητή σας το Θεό, αυτόν που ξέρει καλά τις πράξεις σας.
β) Οφείλετε να εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας.
Αυτά, και άλλα, αποσπάσματα δείχνουν ακόμη ότι το Κοράνιο δεν αφήνει στους πιστούς του τα περιθώρια που είναι απαραίτητα για τη ρύθμιση των μεταξύ τους σχέσεων, όπως δεν αφήνει περιθώρια για την παραβίαση συνθηκών που συνομολογούνται μεταξύ διάφορων κρατών.
Το περί «πεπρωμένου» δόγμα του Κορανίου συνδέεται τόσο με το τέλος του κάθε ατόμου ξεχωριστά όσο και των εθνών και είναι αντίθετο με την έννοια της ανεξιθρησκίας. Το ίδιο δόγμα επηρεάζει όλες τις συναλλαγές των πιστών, καθώς και κάθε πτυχή του ιδιωτικού βίου τους και καθορίζει τη συμπεριφορά τους. Εξαιτίας του το Ισλάμ δεν κατόρθωσε να ξεχωρίσει τα όρια ανάμεσα στη θεία πρόνοια και την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Έτσι, όλες οι ισλαμικές χώρες, τόσο στο δίκαιο του πολέμου όσο και σε εκείνο που εφαρμόζεται σε περιόδους ειρήνης, τείνουν να μειώσουν την ευθύνη του ανθρώπου ως προς τις σκέψεις και τις ενέργειές του και την αντικαθιστούν με τη θεία πρόνοια και τις βουλές της, το κισμέτ.
Το περί πεπρωμένου δόγμα ευθύνεται για την εμφάνιση και τη διαμόρφωση ορισμένων αντιλήψεων σχετικών με την ηθική και τη δικαιοσύνη, δεδομένο που μπορεί να βεβαιωθεί από τα σωζόμενα έγγραφα, παρ’ ό,τι αυτά στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν αποτελούν ένα πλήρως διαμορφωμένο δίκαιο, αλλά απλά διατάγματα που ρυθμίζουν την έννομη εσωτερική τάξη, θέματα παροχής προνομίων, θρησκευτικά ζητήματα κ.ά. Ωστόσο και σε αυτά τα έγγραφα παρατηρείται εύκολα η βαθιά εξάρτηση οποιασδήποτε έννοιας δικαίου από το Κοράνιο.
Ο Μωάμεθ είχε πάντα μαζί του γραφείς, που κατέγραφαν πάνω σε δέρματα ή σε φύλλα φοινίκων όσα αποκάλυπτε ο προφήτης σε στιγμές έκστασής του. Η συστηματική συλλογή των χειρογράφων αυτών άρχισε από τα χρόνια του διαδόχου του Αμπού Μακρ (634) και τελείωσε στην εποχή του τρίτου χαλίφη Οσμάν (644–656). Το παλαιότερο χειρόγραφο του Κορανίου (Ιμάμ αλ Κουράν) σώζεται από το 1223 στο ιεροφυλακείο της Τασκένδης και γράφτηκε, όπως πιστεύεται, από τον ίδιο τον Οσμάν. Το Κοράνιο έχει ερμηνευτεί από πολλούς θεολόγους του ισλαμισμού και οι ερμηνείες αυτές προκάλεσαν δογματικές διαμάχες και αιρέσεις. Μερικές από αυτές δέχονται τη μετάφραση του Κορανίου σε άλλες γλώσσες εκτός από την αραβική, ενώ άλλες την απορρίπτουν.
Επιμέλεια Άρθρου : Γεώργιος Λυμπερόπουλος
