(Αθλητισμός)
Αρχαίο ελληνικό άθλημα (αγώνισμα), που γινόταν σε διάφορες πόλεις από ομάδες νέων εφίπων, ή, πεζών δρομέων. Τελούνταν συνήθως τη νύχτα με σκοπό θρησκευτικό, λατρευτικό και αθλητικό συγχρόνως.
Οι νέοι κρατούσαν λαμπάδα και τοποθετούνταν αραιά κατά διαστήματα ανάμεσα σε δύο βωμούς θεών, που ήταν πολύ απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλο.
Ο πρώτος δρομέας άναβε την λαμπάδα του από το ιερό φως του βωμού της αφετηρίας και έτρεχε να ανάψει τη λαμπάδα του δεύτερου, οδεύτερος του τρίτου και έτσι συνέχεια ώς τον τελευταίο.
Αυτός μετέδινε το φώς στο βωμό του τερματισμού.
Επιμέλεια Άρθρου : Γεώργιος Λυμπερόπουλος
