Έχει ανάστημα και σωματική διάπλαση ενδιάμεση των δυο γεννητόρων του.
Από το γάιδαρο κληρονομεί το σταθερό βάδισμα σε ανώμαλα εδάφη, τη λιτότητα και την αντοχή στις ασθένειες, αλλά [GLi] και το πείσμα και τη δυστροπία σε βαθμό μάλιστα μεγαλύτερο, πράγμα που το κάνει καμιά φορά επικίνδυνο για τον άνθρωπο.
Τα πόδια του είναι πιο λεπτά από του αλόγου, οι οπλές του πιο στενές και οι τρίχες της χαίτης και της ουράς του λιγότερες και πιο κοντές.
Το χρώμα του ποικίλλει περισσότερο από του γαϊδάρου, αλλά συνήθως είναι καστανόμαυρο και λέγεται γκέσο. Έχει συχνά, όχι πάντοτε, την «έγχελυ και σταυροειδή ζώνη».
Τα μουλάρια είναι κατά κανόνα στείρα με[GLi]πολύ ελάχιστες εξαιρέσεις θηλυκών που γονιμοποιήθηκαν από άλογο ή γάιδαρο και γέννησαν.
Το μουλάρι μπορεί να γεννηθεί και από ζευγάρωμα θηλυκού γαϊδάρου με άλογο, οπότε λέγεται ίννος ή γαϊδουρομούλαρο.
Το μουλάρι χρησιμοποιείται κυρίως στις ορεινές περιοχές. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα υβριδίου που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των γονέων του.
Έχει μεγάλη αντοχή και προσαρμοστικότητα σε δύσκολες συνθήκες.
Το θηλυκό είναι πιο ανθεκτικό και ζει περισσότερα χρόνια.
Πως ομιλείτε στην Ελληνική γλώσσα και πως βρίσκετε επιγραμματικά ακολουθείστε μας εδώ :
Το μουλάρι : επίσης ονομάζεται και ημίονος
Το μουλάρι : ανήκει στα ουδέτερα γι` αυτό μπαίνει εμπρός του, το άρθρο (το).
Στην καθ` ομιλουμένη παράδειγμα : Θα ανέβω στο μουλάρι.
Μία άλλη φράση επίσης : Κατέβα από το μουλάρι.
Μία άλλη φράση επίσης : Το φόρτωσα το μουλάρι. . . .
[ Πρόσθετα – Επεκτάσεις – Για Μουλάρι – Moulari ]
Ζώο θηλαστικό, μόνοπλο.
Προέρχεται από πατέρα γάιδαρο και μητέρα φοράδα.
Τα μουλάρια δεν είναι γόνιμα.
Από επιβήτορα άλογο και μητέρα γαϊδούρι[GLi]προέρχονται τα γαϊδουρομούλαρα, όπου έχουν μικρό ανάστημα και γι` αυτό δεν τα προτιμούμε.
Το μουλάρι έχει ανάστημα του αλόγου, μα όχι και την ομορφιά του.
Έχει αφτιά μεγάλα, χαίτη και ουρά αραιά και κοντή, κεφάλι χοντρό και ράχη κυρτή.
Εκτός δηλαδή από το ανάστημα, κατά τα άλλα υπερτερούν τα χαρακτηριστικά του γαϊδουριού. Είναι όμως πολύ πιο ανθεκτικό από το άλογο στις αρρώστιες και στις κακουχίες, ακόμα και στην πείνα και το σπουδαιότερο έχει σταθερό, σίγουρο βηματισμό.
Πατάει δηλαδή σίγουρα και γερά ακόμα και στο ανώμαλο έδαφος. Μπορεί να ανεβαίνει, φορτωμένο με 100 – 120 Kg, βάρος, στα πιο δύσβατα μονοπάτια των βουνών, χωρίς να γλιστράει και χωρίς να κουράζεται εύκολα.
Γι` αυτό είναι ζώο πολύτιμο για ορεινές χώρες, όπως είναι το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας μας, και προπάντων εκεί που δεν υπάρχουν αμαξιτοί δρόμοι.
