Ανήκει στη δεύτερη γενιά των θεών (μετά τον Ουρανό και τη Γαία), που κυβέρνησαν τον κόσμο και εκθρονίστηκαν από τους Ολύμπιους.
Σύμφωνα με το μύθο, η Ρέα, θέλοντας να σώσει το Δία από τον πατέρα του, που καταβρόχθιζε τα νεογέννητα παιδιά του για να μην τον εκθρονίσουν, τον γέννησε κρυφά στην Κρήτη, μέσα σε[GLi]μια σπηλιά στο βουνό Δίκτη ή στην Ίδη. Οι Κουρήτες, ακόλουθοι της θεάς, χόρευαν χτυπώντας με τα δόρατα τις ασπίδες τους γύρω από το μικρό Δία, για να μην ακούσει τα κλάματά του ο Κρόνος, τον οποίο η Ρέα είχε ξεγελάσει δίνοντάς του να καταπιεί μια σπαργανωμένη πέτρα.
Οι αρχαίοι λάτρευαν τη Ρέα ως τη Μεγάλη Μητέρα των θεών του Ολύμπου.
Παιδιά της, και παιδιά του Κρόνου, ήταν ο Δίας, ο Ποσειδώνας, ο Πλούτωνας, η Ήρα, η Δήμητρα και η Εστία. Ακόμη η Ρέα ταυτίστηκε με τη φρυγική θεά Κυβέλη, θεά της ακαλλιέργητης γης (ορεία μήτηρ) και λατρεύτηκε ως Ρέα-Κυβέλη. Ανάλογα με τους τόπους της λατρείας είχαν δοθεί διάφορα επίθετα στη θεά, όπως Σιπυληνή, Βερεκυντία, Δινδυμηνή κ.ά. Ακόλουθοί της αναφέρονται οι Δάκτυλοι, οι Κουρήτες και οι Κορύβαντες (οι τελευταίοι ήταν κυρίως [GLi] ακόλουθοι της Κυβέλης). Ιερό ζώο είχε το λιοντάρι, και λιοντάρια έσερναν το αμάξι της. Ιερό της δέντρο ήταν η δρυς. Εικονίζεται σαν βασίλισσα πάνω σε θρόνο φορώντας στέμμα που παρασταίνει τείχη πόλης. Δεξιά και αριστερά από το θρόνο της κάθονται δύο λιοντάρια. Πρώτος ο Φειδίας απεικόνισε έτσι τη θεά. Στο Ηραίο των Πλαταιών ο Πραξιτέλης έπλασε ένα σύμπλεγμα που παράσταινε τη Ρέα τη στιγμή που προσφέρει ένα σπαργανωμένο λιθάρι στον Κρόνο.
