- Ραμσής Α’ (13ος αι. π.Χ.). Φαραώ της Αιγύπτου, ιδρυτής της 19ης αιγυπτιακής δυναστείας (1295 π.Χ.). Διαδέχτηκε στο θρόνο τον τελευταίο εκπρόσωπο της 18ης δυναστείας, Χορεμχέμπ. Η περίοδος της βασιλείας του Ραμσή Α’ διάρκεσε δύο χρόνια και όταν πέθανε θάφτηκε στη Κοιλάδα των Βασιλέων.
- Ραμσής Β’ ο Μέγας (13ος αι. π.Χ.). Βασίλευσε στην Αίγυπτο την περίοδο 1279–1213 π.Χ. Ήταν γιος του Σέθου Α‘, με τον οποίο μάλιστα συμβασίλευσε. Κατά τα πρώτα έτη της βασιλείας του άρχισε πόλεμο κατά των Χεταίων για να τους αποσπάσει τη Συρία. Συνέχισε τον πόλεμο για δεκαέξι χρόνια με αρκετές επιτυχίες, αλλά [GLi] γύρω στο 1270 π.Χ. έκλεισε συνθήκη ειρήνης και φιλίας με το βασιλιά των Χεταίων Χαττουσιλίς. Αυτό έγινε, όπως φαίνεται, γιατί και οι δύο πλευρές άρχισαν να ανησυχούν από την εμφάνιση ενός κοινού κινδύνου, των Ασσυρίων.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του Ραμσή οι Λίβυοι, παρακινούμενοι πιθανότατα από τους Χεταίους, οι οποίοι μόνο κατά τύπους συνέχιζαν να είναι πιστοί στη συνθήκη ειρήνης που είχαν υπογράψει, άρχισαν να προωθούνται προς το δυτικό δέλτα του Νείλου. Την περίοδο της συμβασιλείας του Ραμσή Β‘ με το γιο του Μενεφθά, οι Λίβυοι έκαναν την πρώτη τους επίθεση.
Στα χρόνια της βασιλείας του Ραμσή Β‘ η Αίγυπτος έφτασε σε μεγάλη ακμή. Προστάτευσε τις τέχνες και τα γράμματα και ίδρυσε ένα μεγάλο αριθμό από μεγαλόπρεπους ναούς και άλλα μνημειώδη αρχιτεκτονήματα σε ολόκληρη τη χώρα. Ανάμεσα σ’ αυτά περίοπτη θέση κατέχει το Ραμσείο,ναός αφιερωμένος στον Άμμωνα, αλλά και τάφος του φαραώ.
- Ραμσής Γ’ (12ος αι. π.Χ.). Βασίλευσε την Αίγυπτο την περίοδο 1184–1153 π.Χ. Ήταν ο δεύτερος φαραώ της 20ής δυναστείας της Αιγύπτου. Στην εποχή του η Αίγυπτος δέχτηκε σειρά από επιδρομές από διάφορους λαούς, ανάμεσα στους οποίους αναφέρονται οι Δανούνα (Δαναοί), οι Πελεσέτ (Φιλισταίοι), οι Ουασάνα κ.ά., οι οποίοι μετά την πτώση της χετιτικής αυτοκρατορίας άρχισαν να αναζητούν λάφυρα και καινούριες κατακτήσεις. Ο Ραμσής κατάφερε να [GLi] τους αναχαιτίσει και να εμποδίσει τη μαζική εγκατάστασή τους στη χώρα του. Δεν έγινε όμως το ίδιο και με τους Λίβυους, οι οποίοι, παρά το ότι νικήθηκαν επανειλημμένα από το στρατό του Ραμσή, αποίκισαν σταδιακά όλες τις συριακές κτήσεις της Αιγύπτου.
Ο Ραμσής Γ‘ υπήρξε προοδευτικός και στην εσωτερική πολιτική, όπως και ο πατέρας του, και ευνόησε τις τέχνες και τα γράμματα. Ουσιαστικά ήταν ο τελευταίος μεγάλος φαραώ της Αιγύπτου. Μετά το τέλος της βασιλείας του η ζωή στην Αίγυπτο άρχισε να υποβαθμίζεται και έπειτα από μια σειρά αναταραχών διασπάστηκε τελικά η ενότητα του κράτους (1165–1085), που διαχωρίστηκε σε δύο κράτη: το ένα με πρωτεύουσα την πόλη Τάνεω και το άλλο με πρωτεύουσα τις Θήβες.
Επιμέλεια Άρθρου : Γεώργιος Λυμπερόπουλος
