Χρυσό Γένος : Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς και μάλιστα ο Ησίοδος διηγούνται πως οι πρώτοι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν απ` τους θεούς αποτελούσαν το[GLi]Χρυσό Γένος. . .
Όσον καιρό κυβερνούσε ο Κρόνος, οι άνθρωποι εκείνοι ζούσαν χωρίς να δουλεύουν, χωρίς σκοτούρες, αμέριμνοι όπως οι θεοί.
Ακόμα και στα γερατειά τους η κακοπέραση ήταν άγνωστη. Η ζωή τους όλη ήταν μία ευδαιμονία. Οι θεοί τους αγαπούσαν και τους έστελναν κάθε ευτυχία.
Ήσυχοι λοιπόν και αμέριμνοι, μέσα στην αφθονία και ευλογία όλων των αγαθών, περνούσαν τις μέρες τους. Κι όταν επρόκειτο να εγκαταλείψουν τη γη, βυθίζονταν σ` ένα απαλό και γλυκό ύπνο.
Με τον καιρό όμως και σύμφωνα με την απόφαση της μοίρας, το γένος αυτό εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της γης και όλοι εκείνοι οι άνθρωποι έγιναν προστάτες άγγελοι.
Αργυρό Γένος : Ύστερα απ` αυτούς οι θεοί δημιούργησαν το δεύτερο γένος, το Αργυρό Γένος.
Το Γένος αυτό δεν έμοιαζε με το πρώτο ούτε στην ψυχική ευγένεια ούτε στην ηθική αξία. Ζούσαν περίπου εκατό χρόνια και πέθαιναν τα παιδιά τους πριν γίνουν άνδρες και οι άνδρες πριν γίνουν γέροι.
Δεν ήταν κύριοι των παθών τους και οι αμαρτίες τους, τους βύθιζαν στη δυστυχία.
Δεν πρόσφεραν θυσίες και δεν πατούσαν στο[GLi]υς ναούς των θεών. Γι` αυτό τους εξολόθρευαν οι θεοί, γιατί δεν μπορούσαν να τους βλέπουν να περιφρονούν τα θεία και να μη δείχνουν αγάπη για τους συνανθρώπους τους.
Αυτοί έγιναν κακοί δαίμονες και γύριζαν αόρατοι στη γη.
Χάλκινο Γένος : Τότε ο Δίας (Ζεύς) δημιούργησε το Χάλκινο Γένος. Οι άνθρωποι τους γένους αυτού κρατούσαν πάντα στο χέρι το δόρυ, ήσαν σκληρόκαρδοι και διψούσαν για αίμα. Άφησαν τα δημητριακά και τρέφονταν με σάρκες ζώων.
Στη σκέψη τους είχαν πάντα πώς να βλάψουν τους συνανθρώπους τους. Όταν πέθαιναν , κατέβαιναν στο σκοτάδι του Κάτω Κόσμου, χωρίς ν` αφήσουν πίσω τους καλό όνομα.
Όταν η Γη έκρυψε μέσα της και το τρίτο[GLi]αυτό γένος, Ζεύς δημιούργησε το Τέταρτο Γένος των ανθρώπων. Αυτό το γένος ήταν ευγενέστερο και δικαιότερο.
Ήταν το γένος των Ηρώων, τους οποίους αργότερα τους ονόμασαν ημίθεους. Αλλά και αυτούς τους βρήκε η κατάρα του πολέμου και της φιλονικίας. Όταν πέθαιναν και εκείνοι, ο Δίας τους μετέφερε στις νήσους των μακάρων.
Εκεί περνούσαν ευτυχισμένη ζωή, γιατί η γη τους έδινε πλούσιους καρπούς τρείς φορές τον χρόνο.
Σιδηρό Γένος : Τέλος έκανε ο Ζεύς το Σιδηρό Γένος. Σ` αυτό το γένος οι άνθρωποι ήταν κακούργοι. Δεν ήξεραν τι θα πει φιλοξενία και τι θα πει φιλία.
Στην οικογένεια δεν υπήρχε αγάπη των [GLi] παλαιών χρόνων. Τα παιδιά δεν είχαν σεβασμό στους γονείς και στους μεγαλύτερους.
Στις συζητήσεις τους την τελευταία λέξη την είχε η γροθιά και η βία. Το δίκαιο χάθηκε και βασίλευε η ψευτιά, ο δόλος και η πανουργία.
Τόσο ήταν το κακό, ώ[GLi]στε οι θεές Αιδώς και Νέμεσις, που συγκρατούν την κοινωνία, για να μη βλέπουν τα αίσχη αυτά, έφυγαν απ` την γη και πήγαν με τους άλλους θεούς, ενώ πίσω τους άφησαν τη δυστυχία και τη θλίψη, τον πόνο και την ασθένεια, κληρονομιά στους θνητούς ανθρώπους.
