Ήταν κόρη του Ουρανού και της Γαίας, δηλαδή της Γης, όπως και η Ρέα, η Μνημοσύνη και ο Ωκεανός, ο Υπερίωνας, ο Κρόνος και οι υπόλοιποι Τιτάνες.
Οι Τιτάνες ήταν οι άρχοντες του κόσμου, πριν κυριαρχήσουν ο Δίας και οι θεοί του Ολύμπου.
Υπήρχε ένας μύθος που έλεγε[GLi]ότι στη γέννηση του Δία η Θέμιδα ήταν εκείνη που παρέλαβε το νεογέννητο και το εμπιστεύθηκε στην Αμάλθεια στην Κρήτη, για να το μεγαλώσει.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε αργότερα τη Θέμιδα να γίνει και γυναίκα του στη συνέχεια.
Πίστευαν πως η Θέμιδα ήταν η πρώτη σύζυγος του Δία και πως οδηγήθηκε μέσα σε χρυσό άρμα στις πηγές του Ουρανού και στους λαμπρούς δρόμους του Ολύμπου.
Εκεί την περίμενε ο Δίας.
Από το γάμο τους γεννήθηκαν οι Ώρες, που ήταν υπεύθυνες για τα έργα των ανθρώπων και τους καρπούς των προσπαθειών και των κόπων τους.
Αυτές ήταν η Ειρήνη, η Δίκη και η Ευνομία.
Η Θέμιδα γέννησε ακόμη τις Εποχές, που επέβλεπαν την παραγωγή των καρπών, καθώς και τις Μοίρες, που μοίραζαν στον κάθε θνητό τα καλά ή τα κακά: την Κλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο.
Ο ποιητής Αισχύλος τη θεωρούσε μητέρα και του Προμηθέα, σε αντίθεση με την κοινή πίστη πως γονείς του ήταν ο Ιαπετός και η Ωκεανίδα Κλυμένη.
Παρόλο που θα περίμενε κανείς πως η Θέμιδα και η Ήρα θα ήταν αντίζηλες, ως πρώτη και δεύτερη σύζυγος του ίδιου άντρα, που μάλιστα ήταν και βασιλιάς θεών κι ανθρώπων, οι ίδιες ήταν στενές φίλες.
Η Θέμιδα ήταν πιστή σύμβουλος του Δία και έθεσε η ίδια τέρμα μαζί με το βασιλιά των θεών στον Τρωικό πόλεμο, όταν είχε πλέον σημάνει η ώρα.
Φρόντιζε, επίσης, για την προστασία των αδυνάτων και της φιλοξενίας, που ήταν θεωρούνταν ιερή.
Η Θέμιδα ήταν πάνσοφη και προικισμένη με μαντικές ικανότητες.
Σε κείνη ανήκε το μαντείο των Δελφών, που τελικά το παραχώρησε στην αδερφή της, τη Φοίβη.
Εγγονός της Φοίβης ήταν ο Απόλλωνας, που θα γινόταν αργότερα και ο τελικός κάτοχος του μαντείου.
Πάνω απ’ όλα όμως, η Θέμιδα ήταν αρμόδια για την επικράτηση της δικαιοσύνης και την τήρηση των κανόνων του δικαίου από θεούς κι ανθρώπους.
Το όνομά της σήμαινε τους νόμους της φύσης, τους νόμους της συμβίωσης θεών κι ανθρώπων και κυρίως τους νόμους της[GLi]συμβίωσης των δύο φύλων, ώστε αυτή να είναι αρμονική.
“Θέμις” θα πει πάνω απ’ όλα άνδρες και γυναίκες να ενώνονται με την αγάπη.
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ Diadosis
Η Θέμιδα ήταν κόρη του Ουρανού και της Γης. Από τους πολύ αρχαίους χρόνους προερχόταν λοιπόν από τους Τιτάνες, όπου αντιπροσώπευε μια αφηρημένη ηθική έννοια.
Στον όμηρο εκτελεί καθήκοντα κήρυκα του Δία και συγκαλεί κατά διαταγή του το συμβούλιο των θεών.
Μπορεί να παρομοιαστεί με τελετάρχη στις γιορτές και τα συμπόσια του Ολύμπου.
Είναι μια θεότητα, λοιπόν, που επιβάλλει την τάξη στον Όλυμπο.
Γι’ αυτό, όταν ο Ησίοδος δίνει στον Δία ως δεύτερη σύζυγο τη Θέμιδα (πρώτη είναι η Μήτιδα), θέλει προφανώς να [GLi] εκφράσει ότι η τάξη, την οποία προσωποποιεί η Θέμιδα, είναι μία έννοια αναπόσπαστη απ’ αυτόν.
Η Θέμιδα είναι επίσης θεά που προστατεύει κάθε θεσμό και ιδιαίτερα το θεσμό της φιλοξενίας και της δικαιοσύνης.
Η δικαιοσύνη των ανθρώπων έχει ουράνια προέλευση και συνδέεται με την παγκόσμια τάξη, της οποίας ανώτατος ρυθμιστής είναι ο Δίας, που βοηθείται στο έργο του αυτό από τη Θέμιδα.
ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ
Οι ποιο συχνές προσωνυμίες της είναι:
Αγοραία, Εύβουλος, Ιχναία, Λουσία, Ορθόβουλος, Ουρανία, Προχαρισιά και Σώτειρα.
ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ
Υπήρχαν παραστάσεις που την απεικόνιζαν με επίδεσμο στα μάτια. Η απόδοση αυτή ήταν για την αμεροληψία η οποία πρέπει να απεικονίζει την δικαιοσύνη.
ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΘΕΜΙΔΟΣ
Το κέρας, ο ζυγός, ένα χέρι που κρατά ένα σκήπτρο.
ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΘΕΜΙΔΟΣ
Κατά τον Πίνδαρο ήταν πρώτη σύζυγος του Δία, κατά τον Ησίοδο, δεύτερη γυναίκα του Δία μετά την Μήτιδα.
Ο Δίας θεωρούσε την Θέμιδα έμπιστη και «πάρεδρό» του.
Μία άλλη ιδιότητα της θέμιδος, την οποία κληρονόμησε από την Γαία, ήταν και η προφητική της ικανότητα. [GLi] Είχε διαδεχθεί την μητέρα της στο μαντείο των Δελφών, όπου την αντικατέστησε. Έπειτα η Φοίβη, για να το παραδώσει και αυτή στον θεό Απόλλωνα.
ΛΕΞΙΚΟ (Επεξηγήσεις)
Αμάλθεια
Νύμφη η οποία ανέθρεψε τον Δία, όταν ως βρέφος ήταν κρυμμένος σε σπήλαιο της Κρήτης.
Σύμφωνα με άλλους μύθους ήταν[GLi]η κατσίκα με το γάλα της οποίας τράφηκε ο μικρός Δίας.
Το κέρας της Αμάλθειας ήταν σύμβολο της αφθονίας.
Θέμις
Σημαίνει νόμος, δίκαιο, δικαιοσύνη. Σήμερα λέγετε Θέμιδα.
Γραμματική του ονόματος Θέμις
Όνομα ουσιαστικό – στην ονομαστική και στον ενικό:
η Θέμις, της Θέμιδος, τη Θέμιδα, Θέμις
Όνομα ουσιαστικό – στην ονομαστική και στον πληθυντικό:
οι Θέμιδες, των Θέμιδων, τις Θέμιδες, Θέμιδες
Στην Αιτιατική : Θέμιν.
