Ήρωας των Μινυών, γιος του βασιλιά του Ορχομενού, Αθάμαντα και της Νεφέλης, αδελφός της Έλλης.
Ο πατέρας του ήταν γιος του θεού των ανέμων, Αίολου. Η Νεφέλη εγκαταλείφθηκε από τον Αθάμαντα, που παντρεύτηκε την Ινώ, θυγατέρα του Κάδμου, η οποία μισούσε τον Φρίξο και την αδελφή του. Όταν στον Ορχομενό έπεσε ένας φοβερός λιμός, η Ινώ νόμισε ότι ήρθε η ευκαιρία που περίμενε για να απαλλαγεί από τα παιδιά του συζύγου της. Έτσι, όταν ο Αθάμαντας έστειλε μάντεις στους Δελφούς για να ρωτήσουν τον Απόλλωνα με ποιο τρόπο η χώρα θα γλίτωνε από το λιμό, η Ινώ έπεισε τους απεσταλμένους του να του πουν, επιστρέφοντας από το ιερό, [GLi] ότι η χώρα θα σωζόταν, αν ο βασιλιάς της θυσίαζε το γιο του. Ο Αθάμαντας πείστηκε και ετοιμαζόταν για τη θυσία, αλλά η Νεφέλη έσωσε το γιο της του έδωσε ένα φτερωτό χρυσόμαλλο κριάρι, που της είχε χαρίσει κάποτε ο θεός Ερμής και το οποίο, επιπλέον, μιλούσε με φωνή ανθρώπινη. Καβαλώντας το ο Φρίξος και η Έλλη έφτασαν πάνω από το στενό πόρο που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία. Εκεί η Έλλη έπεσε από το κριάρι –είτε επειδή γλίστρησε είτε επειδή ζαλίστηκε– και πνίγηκε. Από τότε ο πόρος αυτός ονομάστηκε προς τιμή της Ελλήσποντος.
Ο Φρίξος συνέχισε το ταξίδι του, ήρθε στην πόλη της Κολχίδας, Αία, και εκεί θυσίασε το κριάρι στο Φύξιο Δία, τον προστάτη των φυγάδων, ενώ το χρυσόμαλλο δέρας το χάρισε στο βασιλιά της χώρας, Αιήτη, γιο του Ήλιου και αδελφό της Κίρκης. Ο Αιήτης κρέμασε το δέρας σε μια βαλανιδιά, στο ιερό δάσος του θεού του κάτω κόσμου, του Άδη/Πλούτωνα, όπου το φύλαγε άγρυπνος δράκοντας.
Στη συνέχεια, ο Φρίξος παντρεύτηκε την κόρη του Αιήτη, Χαλκιόπη.
Από αυτήν απέκτησε τέσσερις γιους, τους Άργο, Μέλανα, Φρόντη και Κυτίσωρο, οι οποίοι γύρισαν στην Ελλάδα μαζί με τους Αργοναύτες μετά το θάνατό του.
