Οι αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι πρόσεξαν ότι μέσα στη ζωδιακή ζώνη κινούνται οι πλανήτες διαγράφοντας τροχιές γύρω από τον Ήλιο.
Η ζώνη χωρίζεται σε 12 ίσα μέρη των 30° που ονομάστηκαν οίκοι (κατοικίες) του Ήλιου, γιατί μέσα σε κάθε ζώδιο[GLi]φαίνεται ότι παραμένει (κατοικεί), ο Ήλιος για ένα μήνα. Τα ζώδια αρχίζουν από το εαρινό ισημερινό σημείο γ με την παλιά σειρά:
– Κριός-Ταύρος-Δίδυμοι (Κάστορας και Πολυδεύκης)
– Καρκίνος-Λέων-Παρθένος (Περσεφόνη)
– Χειλαί Σκορπιού (αργότερα μετονομάστηκε σε Ζυγό)
– Σκορπιός-Τοξότης (Κένταυρος)
– Αιγόκερος (Παν)-Υδροχόος (Γανυμήδης)
και 12ο οι Ιχθύες.
Λόγω όμως της ετήσιας μετάπτωσης των ισημερινών κατά 50΄΄,2 τόξου, η αρχή των ζωδίων (δηλαδή το γ) μέσα στα τελευταία 2.150 χρόνια μετατοπίστηκε προς τα πίσω κατά 2150 x 50΄΄,2 = 30°, περίπου (δηλαδή κατά ένα ζώδιο).
Έτσι ο 1ος οίκος (του Κριού) δεν αντιστοιχεί πια στον 1ο αστερισμό του Κριού, αλλά στο 12ο των Ιχθύων. Οπότε, την 21η Μαρτίου (εαρινή ισημερία) ο Ήλιος δεν μπαίνει στον Κριό, αλλά στον αστερισμό των Ιχθύων. Έχουμε δηλαδή μετάπτωση των ζωδίων.
Εξακολουθούμε όμως –για λόγους[GLi]ιστορικούς– να λέμε 1ο οίκο του Κριού και ας μην υπάρχει μέσα σ’ αυτόν ο αστερισμός του Κριού, αλλά των Ιχθύων. Το ίδιο γίνεται και με όλα τα άλλα ζώδια. Έτσι 2ο ζώδιο λέμε[GLi]τον Ταύρο, ενώ εκεί βρίσκεται ο προηγούμενος αστερισμός του Κριού κ.ο.κ.
Με τα ζώδια ασχολείται η αστρολογία, που κάνει προβλέψεις ανάλογα με τις θέσεις και τις αντίστοιχες αλληλεπιδράσεις της ακτινοβολίας των πλανητών.
