(ΙΣΤΟΡΙΑ)
«Κρυφό Σχολειό». Έτσι επικράτησε να λέγονται τα σχολεία που λειτουργούσαν κρυφά στα χρόνια της τουρκο[GLi]κρατίας σε εκκλησίες ή σε μοναστήρια, με δασκάλους παπάδες συνήθως ή καλόγερους. . . .
Εκεί οι μαθητές διδάσκονταν τη στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση από τα εκκλησιαστικά βιβλία, καθώς και όσα στοιχεία της όλης ελληνικής ιστορίας γνώριζαν οι, συνήθως, απαίδευτοι δάσκαλοί τους.
. . . Αν και η ύπαρξή τους αμφισβητείται από τους ιστορικούς, ωστόσο έγιναν πηγές έμπνευσης για τη νεοελληνική ποίηση και τέχνη.
