Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική και ξεκίνησε την καριέρα του το 1966 ως κιθαρίστας και τραγουδιστής.
Από τις πρώτες συνεργασίες του ήταν αυτή με το Σταύρο Κουγιουμτζή. Εμφανίστηκε με σημαντική επιτυχία[GLi]σε νυχτερινά κέντρα και λαϊκές πίστες, όμως το 1977 εγκατέλειψε οριστικά αυτό το είδος παρουσίασης της μουσικής του και ακολούθησε άλλους δρόμους.
Από το 1981 ξεκίνησε τις συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχοντας πραγματοποιήσει περισσότερες από 200 περιοδεύοντας ανά τον κόσμο και συμμετέχοντας σε πολιτιστικά φεστιβάλ και παρόμοιες εκδηλώσεις.
Σταθμό αποτελεί η συμμετοχή του στη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας που έγινε το 1988 στο Ολυμπιακό Στάδιο με τη συμμετοχή πολλών γνωστών καλλιτεχνών της διεθνούς μουσικής σκηνής (Πίτερ Γκάμπριελ, Τρέισι Τσάπμαν, Μπρους Σπρίγκστιν κ.ά.).
Ο Νταλάρας έχει ερμηνεύσει έργα όλων σχεδόν των σημαντικών Ελλήνων μουσικοσυνθετών, έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς της διεθνούς σκηνής (όπως τον Ισπανό κιθαρίστα του φλαμέγκο Πάκο ντε Λουσία, τον Αμερικανό βιρτουόζο της κιθάρας Αλ Ντι Μέολα, το Σέρβο μουσικοσυνθέτη Γκόραν Μπρέγκοβιτς, το Στιγκ) και έχει πειραματιστεί με πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής (από λάτιν και φλαμέγκο μέχρι ρεμπέτικο και ροκ) αν και βασικά παραμένει ένας λαϊκός ερμηνευτής και το λαϊκό τραγούδι είναι το στοιχείο του.
Έχει ηχογραφήσει περίπου 50 προσωπικούς δίσκους και έχει συμμετάσχει σε άλλους τόσους ως ερμηνευτής ή παραγωγός.
Μερικοί από τους σημαντικότερους δίσκους του είναι:
«50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» (1975),
«Τα τραγούδια μου», (1983),
«Latin» (1987),
«Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς» (1989).
Το 1997 κυκλοφόρησε το «Μουσικό Κουτί», μια συλλογή 178 τραγουδιών από την αρχή της καριέρας του μέχρι τη χρονιά [GLi]της κυκλοφορίας του, μαζί με ένα βιβλίο που περιγράφει τους σταθμούς της σταδιοδρομίας του.
