Είναι φυτό του λαχανόκηπου, γνωστό με το επιστημονικό όνομα σικυός ο ήρεμος. . . .
Οι σπόροι της αγγουριάς, αφού μου σκεφθούν σε νερό, σπέρνονται την άνοιξη, μετά τις όψιμες πογωνιές , σε βραγιές καλά οργωμένες και λιπασμένες με ζωική κόπρο, (ζωική κοπριά), ή, και με χημικό λίπασμα.
Η σπορά γίνεται σε αυλάκια.
Υπολογίζουμε ν` απέχει, μετά[GLi]το βοτάνισμα, το ένα φυτό από το άλλο περίπου 80 πόντους.
Σε ζεστά κλίματα η σπορά γίνεται από τον Μάρτη.
Ο βλαστός της αγγουριάς έρπει στο έδαφος, ή αναρριχάται σε πασσαλίσκους.
Τα φύλλα της είναι πλατιά, σχισμένα και καταπράσινα.
Τα άνθη της κίτρινα, χωριστά τα` αρσενικά και χωριστά τα θηλυκά (δίκλινα).
Ο καρπός της αγγουριάς, το αγγολυρι, ή καστραβέτσι, ή δροσερό, έχει μακρουλό σχήμα και πράσινο χρώμα.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες αγγουριών.
Μία εξ` αυτών θεωρείται η καλύτερη, η λεγόμενη «καλυβιώτικα».
Το αγγουράκι τρώγεται ωμό σε σαλάτα.
Δεν περιέχει θρεπτικά στοιχεία παρά μονάχα νερό και κυτταρίνη. Είναι όμως δροσιστικό, ορεκτικό και[GLi]πλούσιο σε βιταμίνες Α (αντινευρικές) και Γ (αντισκορβουτικές).
Ο χυμός του δροσιστικός και μαλακτικός για την επιδερμίδα.
Μ` αυτόν γίνεται και το καλλυντικό Γκόλντ-κρεμ.
Η αγγουριά προσβάλλεται από τη μελίγκρα, το ιώδιο και τον τετράνυχο.
